parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebrajski, Histadrut ha-Cij(j)onit be-Polania); Ogólna Organizacja Syjonistyczna, znana też jako Stronnictwo Syjonistyczne; Ogólni Syjoniści (jidysz, Algemajne Cijonistn) – ogólna organizacja syjonistyczna w Polsce; najsilniejsza federacja syjonistyczna w okresie międzywojennym, związana ze Światową Organizacją Syjonistyczną (ŚOS). Za swój zasadniczy cel uznawała utworzenie żydowskiej siedziby narodowej w Palestynie, czemu miało służyć organizowanie Żydów, budzenie i wzmacnianie ich świadomości narodowej, dążenie do rozszerzenia emigracji Żydów z Polski do Palestyny i do jej kolonizowania. Na jej program na gruncie polskim składały się: ustanowienie samorządu narodowego (a więc ustawowego uznania Żydowskiej Rady Narodowej), unarodowienie gmin żydowskich, uzyskanie funduszy państwowych na prowadzenie szkolnictwa z wykładowym językiem hebrajskim, uregulowanie emigracji żyowskiej. do Palestyny i utworzenie przy rządzie Sekretariatu Stanu dla Spraw Żydowskich. Do 1906 Ogólni Syjoniści z Kongresówki wchodzili w skład Ogólnorosyjskiej Organizacji Syjonistycznej, z Biurem Centralnym w Wilnie. Na zjeździe tej Organizacji w 1906 w Helsinkach, na wniosek delegatów z Warszawy, zostało powołane autonomiczne Biuro dla ruchu syjonistycznego w Kongresówce, które stanowiło początek samodzielnej organizacji syjonistycznej na tym terenie. W połowie 1917 okupacyjne władze niemieckie oficjalnie uznały Zjednoczenie Syjonistyczne w Polsce. Frakcja ortodoksyjna Mizrachi, choć początkowo pozostała w szeregach organizacji ogólnosyjonistycznej, to jednak w 1917 wystąpiła z niej, ale nadal z nią współpracowała. Miejsce J.H. Farbsteina, stojącego do tego czasu na czele O.S., zajął M. Klumel – do 1920, kiedy to zastąpił go I. Grünbaum. W grudniu 1918 O.S. współorganizowała konferencję, na której powołano Żydowską Radę Narodową. W 2. połowie lat 20. O.S. uległa rozbiciu na frakcje. Do wewnętrznego kryzysu doszło podczas wyborów w 1928, wokół idei utworzenia Bloku Mniejszości Narodowych. Początkowo O.S. dzieliła się na trzy frakcje ideologiczne: Et_Liwnot, Al_ha-Miszmar i rewizjonistów. W latach 30. sprzeczności wewnątrz obozu ogólnosyjonistycznego się pogłębiły. Al_ha-Miszmar należała do Radykalnych Syjonistów, a Et_Liwnot – do Syjonistów Ogólnych, co odpowiadało podziałowi w ŚOS. W 1931 rewizjoniści oderwali się od O.S. Oficjalnie jej struktura organizacyjna nie uległa istotnym zmianom. Rolę ośrodków dyspozycyjnych przejęły kierownictwa poszczególnych frakcji. Et_Liwnot opanowała centralne komitety trzech central dzielnicowych – byłego zaboru rosyjskiego, Galicji Zachodniej i Wschodniej. W kwietniu 1928, na wspólnej konferencji, powołano instancję kierowniczą dla całej Polski: Tymczasową Radę Naczelną i Komitet Wykonawczy. Al_ha-Miszmar bojkotowała prace wszelkich instancji. W 1929 w byłym zaborze rosyjskim zawarto rozejm. Do CK weszli tam również przedstawiciele Al_ha-Miszmar, którzy w latach 30. całkowicie opanowali CK byłego zaboru rosyjskiego, zaś zwolennicy Et_Liwnot utworzyli odrębne instancje frakcyjne i nie uznawali CK. Ogólnopolskie instancje kierownicze prawdopodobnie znów przestały funkcjonować, choć dorywczo powoływano różne komisje koordynacyjne. Pod wpływami O.S. pozostawała większość żydowskich organizacji masowych, zwłaszcza gospodarczych i kulturalno-oświatowych, choć w latach 30. owo oddziaływanie uległo osłabieniu. Po II wojnie światowej do tradycji O.S. odwoływał się Ichud. (Zob. też: syjonizm_na_ziemiach_polskich; Sommerstein_Emil; „Tygodnik Żydowski”)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.