parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1883 Hleszczawa – 1957 Middletown k. Nowego Jorku) – prawnik, przywódca syjonistyczny. Otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. Studiował i doktoryzował się we Lwowie. Tam też prowadził praktykę adwokacką. Od czasu studiów był związany z ruchem syjonistycznym. Był inicjatorem utworzenia pierwszej organizacji studenckiej Towarzystwo Akademickie „Ognisko”, a od 1905 – prezesem Towarzystwa Rygoryzantów we Lwowie. Jeden z głównych filarów akcji, która doprowadziła do powstania Żydowskiego Domu Akademickiego we Lwowie. W czasie I wojny światowej był oficerem armii austriackiej. W 1918 wszedł w skład prezydium Komitetu Ratunkowego, niosącego pomoc Żydom po pogromie lwowskim. Został wybrany na wiceprezydenta Organizacji Syjonistycznej w byłej Galicji (1918-1939) i jej władz ogólnopolskich 1922-1939. Był posłem na sejm RP (1922-1939). Prowadził rozległą działalność społeczną, m.in. jako wiceprez. Rady Adwokackiej we Lwowie (1925-1932); prezes Towarzystwa „Dom Zdrowia dla Akademików Żydowskich” oraz zarządu Centralnego Banku Spółdzielczego we Lwowie; członek Rady Centralnej Akademickiego Związku Syjonistycznego i Auxilium Academicum Judaicum; współzałożyciel komitetu antyhitlerowskiego (por. bojkot antyhitlerowski) i Żydowskiego Towarzystwa Rolniczego; członek Komitetu Administracyjnego Światowego Kongresu Żydów (od 1936), a także dyrektorium Keren ha-Jesod w Małopolsce Wschodniej. W czasie II wojny światowej był więziony przez władze sowieckie (od września 1939). Mimo zabiegów Ambasady Polskiej, nie został uwolniony w 1941. Odzyskał wolność dopiero w 1944. Wszedł do Zarządu Głównego ZPP. Następnie został członkiem PKWN i przewodniczącym CKŻP (1944-1946), w którym reprezentował Ichud. Nie poparł brichy. Został dokooptowany do KRN, a w Rządzie Tymczasowym kierował Biurem Odszkodowań Wojennych (1944-1945). Zasiadał w komitecie redakcyjnym pisma „Dos Naje Łebn”. Był inicjatorem powstania i przewodniczącym Departamentu Ekonomicznego Światowego Kongresu Żydów, oraz członkiem prezydium europejskiej sekcji tej organizacji. W 1946 wyjechał do Nowego Jorku z delegacją CKŻP, gdzie doznał paraliżu. Pozostał w Stanach Zjednoczonych pod opieką mieszkającej tam córki. Jest pochowany w Tel Awiwie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.