parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1890 Łódź – 1972 Nowy Jork) – kompozytor, publicysta. Studiował w berliń. Königliche Hochschule für Muzik. Po powrocie do Polski (1912) zaprzyjaźnił się z I.L. Perecem; pisał muzykę do jego utworów (m.in. do Trajst majn fołk [jid., Pocieszcie mój naród], Baj nacht ojfn ałtn mark [jid., Nocą na starym rynku]). W 1922, wraz z M. Brodersonem i W. Braunerem, założył w Warszawie teatrzyk lalek Chad Gadja, potem związał się z teatrzykami Azazel i Ararat. Komponował też muzykę dla Trupy Wileńskiej, Teatru Młodych. Był autorem m.in. opery Dawid i Batszeba (1924) z librettem Brodersona, wystawionej w Żydowskim Teatrze A. Kamińskiego; muzyki do dramatu H. Leiwika Der Gojłem, do Shylocka, według W. Szekspira, do sztuk Mosze Lipszyca Herszełe Ostropoler i S. Trietiakowa Krzyczcie Chiny (jid. Szraj Chine), Sz. Asza Kidesz Haszem (por. Kid(d)usz ha-Szem), A. Zeitlina Jidnsztot (jid., Żydowskie miasto), Szolema Alejchema Cwej hundert tojznt (jid., Dwieście tysięcy) i do ok. 40 innych przedstawień żydowskiego teatru oraz do filmów (od 1934; m.in. do: Mir kumen on (Droga młodych), Frejłeche kapconim [jid., Weseli biedacy], Dybuk, Ał chet [jid., Za grzech]). Utwory K. często stawały się popularnymi szlagierami (np. Oj, wi szejn [jid., Och, jak pięknie], Łoz mich gejn, du szlimazł [jid., Daj mi spokój ty niedojdo]). K. pisywał artykuły nt. muzyki do czasopism żydowskich, m.in. do „Literarisze Bleter”. Do Stanów Zjedn. wyjechał tuż przed wybuchem wojny. Związał się tam m.in. z Żydowskim Teatrem Artystycznym (Jidiszer Kunst Teater). Ostatnią sztuką, do której napisał muzykę, była Di mames szabosim (jid., Mamine szabasy), przygotowana według powieści wspomnieniowej Ch. Gradego. K. opracował na głos i fortepian pieśni z okresu Holokaustu (wyd. w 1963, nakładem Kongresu Kultury Żydowskiej w Nowym Jorku, w zbiorze Lider fun geto un widersztand; jid., Pieśni o getcie i oporze).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.