parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Szołemem (Szalomem, Salomonem) z Bełza; Sar Szołemem (jid., Pan Salomon); Rebem (Rabim) z Bełza, Bełskim Rabim (jid. Bełzer Rebe) (1779 [1803] Brody – 1855 Bełz) – rabin, założyciel dynastii cadyków bełskich, odgrywającej wiodącą rolę w chasydyzmie galicyjskim; ojciec Joszuy R. Zarówno po ojcu, jak i po matce, pochodził ze znanych rodów mężów uczonych w Prawie ( Loew Juda ben Becalel z Pragi; Chacham Cwi z Amsterdamu). Osierocony przez ojca, po ponownym wyjściu matki za mąż, był wychowywany przez wuja, Issachara Bera, rabina w Sokalu. R. był uczniem wybitnych cadyków – J.I. ha-Lewiego Horowica z Lublina, Uriego ze Strzelisk, Abrahama J. Heszela z Opatowa i Magida z Kozienic. Po śmierci Horowica w 1815, został uznany za cadyka. W 1817 objął stanowisko rabina w Bełzie. Skupił wokół siebie grono uczniów ( joszwim), w pełni przez siebie utrzymywanych, tworząc znaną jesziwę. Stanowiła ona centrum życia duchowego w Galicji. W przeciwieństwie do innych szkół chas., jej uczniowie mieli poświęcić się intensywnym studiom nad Talmudem. W swoich poglądach religijnych R. był bardzo radykalny; wymagał od swych zwolenników pełnego ekskluzywizmu wobec nieżydowskiego świata, w życiu codziennym nie zalecał jednak ascezy. Był także zdecydowanym przeciwnikiem wszelkich kompromisów z maskilami i zwolennikami prądów modernizacyjnych (por. haskala). Przypisywano mu zdolności uzdrowicielskie. W 1910 ukazał się zbiór opowieści związanych z jego osobą, pt. Dower Szalom (wyd. Przemyśl), zebrany przez Abrahama Chaima Symchę Binema Michelsona. R. zasłynął z tego, że kazał chasydom opowiadać sobie wszystkie „obce myśli”, czyli pokusy wyobraźni, przeszkadzające im w modlitwie. Po śmierci R. zastąpił go syn, Joszua R., a następnie Issochar Dow Ber R. z Bełza. Kolejny cadyk z tej dynastii, Aharon R., w 1944 przedostał się do Palestyny i założył dwór w Tel Awiwie; stał się on duchowym centrum chasydów bełskich (tj. zwolenników cadyka z Bełza). Do tej samej (tj. czwartej) generacji dynastii bełskiej należeli: zamordowany przez Niemców Meszulam Załmen R. z Toporowa (1870-1944) oraz Modechaj R. z Biłgoraja (1902-1950). Następca Aharona R., Issachar Dow R. (ur. 1949), założył w Jerozolimie be(j)t ha-midrasz. Cadycy z Bełza od samego początku reprezentują skrajnie ortodoksyjną wersję chasydyzmu. Wyraża się to m.in. przywiązywaniem wielkiego znaczenia do studiów talmudycznych, lekceważonych przez niektóre szkoły chasydzkie. Temu głównie należy przypisać autorytet, jakim cieszyli się bełscy cadycy także w kręgach rabinackiej ortodoksji.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.