parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1880 Bełz – 1957 Tel Awiw) – rabin, cadyk bełski; syn i następca Issochara Dow Bera R. z Bełza; wnuk Joszuy R.; prawnuk Szaloma R. W stosunku do swoich poprzedników, był zwolennikiem większej ascezy w życiu codziennym. Podobnie jak ojciec, był opozycyjnie usposobiony wobec Agudy. W grudniu 1931 w Gródku Jagiellońskim zwołał konferencję, na której reaktywowano organizację Machzike(j) ha-Dat, mającą stanowić ortodoksyjną opozycję wobec Agudy na terenie byłej Galicji. Jego zwolennicy głosowali nie na żydowskie listy wyborcze, lecz na ugrupowania rządowe. Wspierał (także materialnie) szkolnictwo ortodoksyjne na terenie byłej Galicji (m.in. Stowarzyszenie Szkoły Izraelickiej Be(j)t Talmud w Przemyślu). Za jego czasów, zwolennicy cadyka z Bełza wywierali silny wpływ na gminy galicyjskie, biorąc udział w działaniu wielu ich agend. Jemu samemu podporządkowało się wielu rabich (jid. rabeim) w tej części Polski. Zgodnie z rodzinną tradycją, R. nie pozostawał też obojętny wobec kwestii politycznych niejednokrotnie goszcząc na na swym dworze oficjalne osobistości; np. w 1936 – księcia greckiego, Piotra, z którym omawiał sytuację Żydów w Palestynie i Niemczech. Po wybuchu II wojny światowej R. uciekł przed Niemcami do Sokala, potem przebywał w getcie w Przemyślu, gdzie poniosło śmierć 33 członków jego rodziny. Później był w gettach Wiśnicza, Krakowa i Bochni, skąd w 1942 został deportowany do węgierskich Koszyc, a następnie przedostał się do Budapesztu. W 1944 zdołał nielegalnie wyjechać do Palestyny, gdzie założył siedzibę dynastii cadyków bełskich w Tel Awiwie. W Izraelu zmodyfikował swoje poglądy polityczne i poparł Agudę, do której wstępowali jego zwolennicy. Rezydencja cadyka w Tel Awiwie stała się centrum chasydów bełskich, których jesziwy i be(j)t ha-midrasze były rozsiane po całym Izraelu. Grób R. stał się celem pielgrzymek w rocznicę śmierci cadyka. Jego następca, Issachar Dow R. (ur. w 1949), przeniósł siedzibę dynastii bełskiej do Jerozolimy. Rozproszeni po świecie zwolennicy cadyka z Bełza stworzyli po wojnie swoje ośrodki w wielu miastach Europy i Ameryki.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.