parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., dosł.: otwór dla życia; termin pochodzi od analizy przypadku prowadzenia akcji ratunkowej po zawaleniu się domu w szabat, i zalecenia nie przerywania jej, aż do chwili, gdy zostanie wydrążony otwór, dzięki któremu będzie można stwierdzić, czy znajdująca się pod gruzami ofiara oddycha; przenośnie: ratowanie życia; jid. pikuech nefesz) – termin rabiniczny, odnoszący się do obowiązku ratowania zagrożonego życia ludzkiego, wywiedziony jako zasada z Księgi Kapłańskiej (18,5); jej stosowanie było uważane za ważną micwę. Pojęcie „zagrożenia” odnosi się w tym wypadku nie tylko do choroby lub bezpośredniego niebezpieczeństwa (hebr. sakanat nefaszot = niebezpieczeństwo życia), ale także do warunków, które poprzez swe oddziaływanie mogą spowodować zagrożenie życia (hebr. safek sakanat nefaszot = dosł.: niepewność [tj. potencjalna możliwość] zagrożenia życia). Zasada ta pochodzi przede wszystkim od postrzegania życia ludzkiego jako „światła boskiego”, które należy chronić, a również od tego, iż – zgodnie z tradycją – w szabat można dokonywać obrzezania, pojętego jako „operacja” na jednym z organów. Konsekwencją przyjęcia zasady p.n. było uznanie prawa do łamania obowiązku święcenia szabatu i innych nakazów rytualnych, jeśli miałoby to prowadzić do ochrony życia własnego lub innych osób (także poprzez złagodzenie postu w Jom Kipur przez ludzi słabego zdrowia i chorych), niezależnie od tego, na jak długo zostanie ono uratowane. Według Talmudu, w tym kontekście wyjątek stanowią: morderstwo, bałwochwalstwo (idolatria) i kazirodztwo bądź cudzołóstwo ( Sanhedrin 74a-b; por. też nechusztan). Przyjęcie zasady p.n., miało liczne konsekwencje w życiu Żydów, m.in. wpływało ono na szczególny stosunek do zawodu lekarza, a także lekarzy wobec pacjentów; spowodowało wprowadzenie do kodyfikacji halachicznej wielu przepisów higienicznych, które szczegółowo zostały rozwinięte w dziele Szulchan Aruch; wpłynęło również na powstanie idei kid(d)usz ha-chajim. (Zob. też: autopsja i sekcja zwłok; samobójstwo; śmierć)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.