parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid. dintojre, od hebr. din Tora = dosł.: sąd [według] Tory) – określenie sądu rozsądzającego sprawy, zanim strony staną przed be(j)t dinem; w praktyce do okresu oświecenia na Zachodzie ( haskala), a w Europie Środk. i Wsch. (w tym w Polsce) do czasu Holokaustu – rodzaj sądu polubownego. Jego funkcjonowanie opierało się na talmudycznej zasadzie wyższości prawa moralnego (hebr. lifnim mi-szurat ha-din = dosł.: wewnątrz granic prawa). Zobowiązuje ona człowieka do rezygnacji z dochodzenia swych praw poprzez proces sądowy (zwł. w sprawach o odszkodowanie itp.), jeśli druga strona jest słaba ekonomicznie. Zasada ta została wywiedziona z wersu z biblijnej Księgi Wyjścia (23,3): „A także w procesie nie miej względów dla bogatych”. Znaczenie polubownego rozsądzania spraw cywilnych umacniała też zasada chil(l)ul ha-Szem, w zastosowaniu do której uważano za niesłuszne szukanie sprawiedliwości przed nieżydowskim sądem. Sprawować d., czyli rozsądzać zgodnie z Torą mógł człowiek cieszący się zaufaniem obu stron oraz mający renomę znawcy Prawa. Z zasady był to rabin, lecz niekoniecznie daj(j)an, ale również rabin pokątny. Powaga tradycji, zwłaszcza w społeczności ortodoksji, sprawiała, że najczęściej wyroki te były akceptowane przez obie strony. Czasem, dla zabezpieczenia toku postępowania, sprawujący d. przyjmował od stron kwoty stanowiące rodzaj wadium. Współcześnie wymagana jest akceptacja pisemna wyroku d., lecz jeszcze w okresie międzywojennym, dla społeczności ortodok. wyrok taki stanowił gwarancję skutecznego rozstrzygania większości spraw majątkowych. Legenda ludowa, stanowiąca temat popularnej pieśni, opowiada o d. w sprawie Lewiego Icchaka ben Meira z Berdyczowa przeciwko Bogu o „pozwalanie na cierpienia ludu żydowskiego”. Ciekawy tom wspomnieniowy nt. funkcjonowania d. opublikował I. Singer (wyd. pol. Urząd mojego ojca, 1992). W trudnych warunkach bytowania w gettach (także w dobie Holokaustu, o czym zaświadcza Sz. Huberband) funkcjonowanie tych sądów było wentylem bezpieczeństwa, zapewniającym spokój społ. w gęstwinie konfliktów. Słowo d. przeszło także do gwary złodziejskiej i zaczęło oznaczać sąd nad łamiącymi prawa środowisk przestępczych, bądź samą zemstę np. za zdradę.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.