parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany Berdyczewerem (Berdyczowerem) (1740 Hoszaków [Hussaków] – 1810 Berdyczów) – rabin i cadyk. Pochodził z szanowanej rodziny rabinackiej. Po ożenku przeniósł się do Lubartowa. Z nauką BESZT-a zapoznał go S.Sz. Horowic z Nikolsburga, który w tym czasie był rabinem w Ryczywole nad Wisłą. W 1766 L.I. ben M. z B. udał się na dwór Dow Bera z Międzyrzecza, powszechnie uważanego za następcę BESZT-a. Był chyba najbardziej oryginalnym jego uczniem i wielkim ekstatykiem. Kiedy Horowic opuścił Ryczywół, przenosząc się do Sieniawy, L.I. ben M. z B. na krótko zastąpił go w na stanowisku rabina. Potem przeniósł się do Żelechowa na Mazowszu, gdzie już otwarcie występował jako cadyk. Jego skuteczna propaganda chasydyzmu sprawiła, że uważany jest za założyciela tego ruchu w Polsce centralnej. W 1781 L.I. ben M. z B. odbył w podwarszawskiej Pradze publiczną debatę na temat nauki chasydyzmu z zagorzałym misnagdem, Abrahamem Katzenellenbogenem, rabinem z Brześcia Litewskiego, po której obaj ogłosili się zwycięzcami. Ataki misnagdów zmusiły L.I. ben M. z B. do opuszczenia Żelechowa, a później także do opuszczenia Pińska. W 1785 osiadł w Berdyczowie, gdzie do końca życia łączył funkcję cadyka z urzędem rabina. Cieszył się opinią uczonego talmudysty, który jednak nie posiadał większej wiedzy kabalistycznej. Był jednym z najbardziej popularnych i kochanych cadyków. W swoim nauczaniu podkreślał dobro, tkwiące w człowieku, a w modlitwie – rolę radosnego uniesienia, które najbardziej przybliża do Boga, oraz d(e)wekut. Nie założył osobnej dynastii, ale miał wielu uczniów, przez których wywarł znaczny wpływ na dalszy rozwój ruchu chasydzkiego. Jest bohaterem licznych utworów poetyckich i powieści, pisanych zarówno w języku hebrajskim, jak i w jidysz.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.