parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Waad Arba Aracot); Sejm [Zjazd] Czterech Ziem[stw]; Kongres Generalny Żydowski; Zjazd Generalny Żydów – naczelny organ samorządu żydowskiego w dawnej Rzeczpospolitej, utworzony w 1580. Pierwsze próby sformowania scentralizowanej organizacji samorządowej zostały podjęte w połowie XVI w., po przybyciu do Polski licznych żydowskich emigrantów z Zachodu. W nowej sytuacji, urzędnicy administracji państwowej mieli poważne trudności w ustaleniu wysokości podatków i ich egzekwowaniu; stało się więc konieczne stworzenie systemu finansowego, który obejmowałby całą ludność żydowską. Pierwsze usiłowania władzy królewskiej nie udały się, ponieważ Żydzi polscy nie chcieli zrezygnować ze swych tradycyjnych swobód. W 1563 został wprowadzony dla nich stały podatek, tzw. pogłówne. Administracja królewska nie była jednak w stanie w dalszym ciągu ściągać należności od ludności żydowskiej, powierzono więc to zadanie władzom gmin żydowskich i ziemstw. W skład S.Ż.P. wchodziły cztery ziemstwa – Wielkopolski, Małopolski, Rusi i Litwy (wraz z zamieszkałą na ich terytorium, zorganizowaną w gminy ludnością żydowską). W 1623 nastąpiła zmiana w jednolitej dotychczas strukturze S.Ż.P.; na zjeździe w Brześciu seniorzy trzech głównych gmin Litwy (Brześcia, Grodna i Pińska) odłączyli się od centralnej organizacji Żydów polskich i utworzyli Sejm Żydów Litwy. Wyodrębnienie się gmin litewskich mogło wynikać z faktu powołania Trybunału Skarbowego dla Litwy i tym samym odrębnego potraktowania pod względem fiskalnym Żydów Litwy. Ważnym powodem odłączenia się był też kilkuletni spór pomiędzy władzami gminy tykocińskiej i grodzieńskiej o jurysdykcję nad skupiskami żydowskiego pogranicza Korony i Litwy – Zabłudowa, Choroszczy i Gródka. W sporze S.Ż.P. stanął po stronie władz gminy tykocińskiej, przeciwko władzom gminy grodzieńskiej, związanej z Żydami litewskimi. Od 1623 w dawnej Rzeczpospolitej działały więc dwa Sejmy – Sejm Żydów Korony i Sejm Żydów Litwy. (Zob. też: marszałek sejmu; marszałek ziemstwa; sejmiki żydowskie; seniorat ziemski i okręgowy; Trybunały Sejmowe żydowskie; oraz: cherem; syndyk; tak(k)anot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.