parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zjazdy przedstawicieli kahałów poszczególnych ziemstw i okręgów, zwoływane przez władze żydowskiej terytorialnej organizacji gminnej (por. gminy żydowskie w Polsce), po ustaleniu kolejnej daty zjazdu Sejmu Żydów Korony. Obrady s.ż. toczyły się prawdopodobnie w bóżnicach, a koszty ich organizacji ponosiły władze gminy, na której terenie odbywały się zjazdy. Zbierano się w różnych miastach, albowiem zwoływanie s.ż. dla starszyzny kahalnej było zaszczytem. W s.ż. uczestniczyli zamożni przedstawiciele ludności miejskiej, wybitni talmudyści i – przypuszczalnie – średnio zamożne pospólstwo. Łącznie z towarzyszącymi urzędnikami brało w nich udział ok. 35-40 osób. Na porządku dziennym obrad, którym przewodniczył marszałek ziemstwa, zazwyczaj były sprawy związane z wyborem władz żydowskiej organizacji terytorialnej, omówieniem spraw finansowych, wyborem deputatów na Sejm Żydów Korony, przyjęciem uchwał w sprawach życia i organizacji gmin. Zasadnicze wybory odbywały się raz do roku i przebiegały podobnie, jak w gminach, przez losowanie elektorów. Na s.ż. wybierano seniorat i urzędników ziemskich oraz okręgowych. Jedną z najtrudniejszych i najważniejszych kwestii, które wówczas rozpatrywano, był podział najważniejszego podatku żydowskiego, tj. pogłównego. Skarb Koronny wystawiał władzom poszczególnych ziemstw i okręgów asygnaty na jego pobór, które następnie marszałkowie przekazywali pod obrady s.ż. Po wielu dyskusjach i sporach decydowano o powinnościach poszczególnych gmin. Omawiano także inne sprawy finansowe, np. kwestie długów. Uczestnicy s.ż. udzielali wybranym deputatom instrukcji poselskich, od których nie wolno było odstąpić (podobnie jak szlachta na swoich sejmikach). Ostatnim punktem porządku obrad s.ż. były m.in. sprawy organizacji gmin, ich życia religijnego i podejmowania uchwał, dotyczących m.in. ordynacji wyborczej, wyjaśniania i zatwierdzania postanowień religijnych, orzeczeń prawnych rabinów oraz udzielania zezwoleń na druk książek. (Zob. też: cherem; senior; syndyk; tak(k)anot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.