parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1866 Stryj – 1923 Łódź) – poeta, dramaturg, eseista, krytyk sztuki, historyk literatury i działacz syjonistyczny. Ukończył gimnazjum w Tarnowie. Wraz z A. Salzem założył syjonistyczne koło studenckie pn. Bar Kochba. Był członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Studia prawnicze odbył w Wiedniu. W 1897, jako jeden z trzech tarnowskich delegatów, uczestniczył w I Światowym Kongresie Syjonistycznym w Bazylei. W 1898-1901, z ramienia stowarzyszenia Ahawat Syjon (Tarnów), organizował w Galilei (Palestyna) pierwszą kolonię Żydów z Galicji (nosiła ona nazwę Machanajim). W 1902 powrócił do kraju i podjął studia filozoficzne we Lwowie; od 1908 nauczał w tamtejszym II Gimnazjum. W 1917-1923 był dyrektorem Gimnazjum Żeńskiego Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich w Łodzi. Należał do grona założycieli partii Hitachdut. Był redaktorem wydawanego w Łodzi miesięcznika syjon. „Tel-Awiw” (1919-1921), członkiem zarządu i prezesem Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Muzycznego i Literackiego „Hazomir”. Uważany jest za jednego z głównych protagonistów „prawdziwej” literatury polsko-żydowskiej, w przeciwieństwie do twórców, skłaniających się ku asymilacji. Publikował w wielu czasopismach polskich, polsko-żydowskich i niemieckich. Tłumaczył też literaturę niemiecką (m.in. Lessinga i Maeterlincka). Największe uznanie przyniósł mu przekład na język polski Pieśni nad pieśniami, wyd. (Łódź 1924) z ilustracjami A. Szyka i wstępem W. Fallka. W 1906 wydał Ines de Castro. Dramat w 4 aktach. Zajmował się też historią i krytyką literatury. W języku polskim wydał prace o Stanisławie Przybyszewskim (Nagroda Sienkiewiczowska 1902), Gerhardzie Hauptmannie (dwie, jedna wyd. w 1905, druga – w 1908), Juliuszu Słowackim (Słowacki jako dramaturg, 1909); oraz O monologu w dramacie (1909). Kilka prac poświęconych krytyce literackiej i sztuce opublikował w języku niemieckim (w tym 3 w formie książkowej). Był też jednym z najbardziej cenionych krytyków, piszących o sztuce żydowskiej; uczestniczył w organizowaniu wielu wystaw artystycznych we Lwowie i Łodzi (m.in. w 1914 we Lwowie zorganizował wystawę prac M.E. Liliena).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.