parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1887 Łódź – 1941 Brody?) – historyk literatury, teatrolog, krytyk, pedagog, prawnik. Jego ojciec, Alter F., powoli dorabiał się, zostając ostatecznie fabrykantem pudełek w Krakowie. F. studiował prawo na UJ (od 1909), uzyskując doktorat w 1915. W czasach studenckich, pod wpływem związków z polskim życiem literackim, stał się polonistą i pedagogiem. Na pocz. l. 20. przeniósł się do Łodzi, gdzie uczył j. polskiego w I Gimnazjum Związku Zrzeszeń Społecznych Utrzymujących Szkoły Żydowskie w Łodzi. Z czasem stał się cenionym pedagogiem tego przedmiotu, publikował nt. dydaktyki jego nauczania. Był też wykładowcą historii teatru na kursie, stworzonym w Łodzi w 1923 przez aktorkę scen hebr., Miriam Berenstein-Kohen. Jego zainteresowania polonistyczne ogniskowały się na dwóch wiodących tematach – wpływie Biblii na literaturę polską ( Szkice i studia o wpływie Biblii na literaturę polską, 1931), m.in. na twórczość Jana Kochanowskiego i Adama Mickiewicza; na zagadnieniach związanych ze współczesnym teatrem polskim (głównie pisał o łódz. życiu teatralnym) oraz – w mniejszym stopniu – z teatrem żydowskim. Napisał szkic Twórczość Żydów na polu literatury polskiej (do 1918 r.), opublikowany w syntezie Żydzi w Polsce Odrodzonej (t. 2, b.d.w.). Był też cenionym publicystą, piszącym w prasie polskiej i polsko-żydowskiej (m.in. w: „Chwili”, „Miesięczniku Żydowskim”, „Nowym Dzienniku”, „Naszym Przeglądzie”, „Opinii”). Brał też aktywny udział w polskim życiu literackim Łodzi. W 1936 otrzymał Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Bywa zaliczany do „drugiego (polskiego) brzegu” literatury pol.-żydowskiej. We wrześniu 1939 uciekł przed Niemcami do Brodów, gdzie kierował szkołą powszechną. Został zamordowany przez Niemców, prawdopodobnie w okolicach Brodów, latem 1941.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.