parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Eliezerem Wielkim (ok. 40-120 n.e.) – uczony zaliczany do drugiego pokolenia palest. tan(n)aitów. W młodości zajmował się rolnictwem i dopiero w wieku dojrzałym zaczął studiować Prawo. Był jednym z uczniów rabiego Jochanana ben Zak(k)aja; szwagrem rabiego Gamaliela II; wiódł spory prawne z Jehoszuą ben Chananją i Rabim Akiwą. Mistrz Jochanan mawiał, że E. ben H. jest „niczym studnia ocembrowana. Nie uroni ani jednej kropli” ( Pirke(j) Awot 2,8), bowiem uczony ten odznaczał się niezwykłą pamięcią. Po upadku Drugiej Świątyni E. ben H. przeniósł się do Jawne, gdzie po śmierci Jochanana stał się jedną z najważniejszych postaci w tamtejszej akademii talmud. (obok Jehoszuy ben Chananji; akademia w Jawne). Później założył własną szkołę w Lyddzie (por. akademie talmudyczne). W poglądach swych skłaniał się ku szkole Szammaja; podobnie jak on był zwolennikiem dosłownej interpretacji Prawa i zajmował z reguły bezkompromisowe stanowisko w kwestiach spornych. Jego poglądy rel. sprawiły, że sanhedryn w Jawne rzucił nań klątwę. Późniejsi uczeni uważali, że E. ben H. skłaniał się ku chrześcijaństwu. Tradycja przypisywała mu autorstwo wielu midraszy (np. Pirke(j) de-Rabi Eliezer). (Zob. też Sefer ha-Zohar)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.