parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1894 Warszawa – 1923 Otwock) – malarz i rysownik; starszy brat Efraima i Menaszego S. oraz rzeźbiarza i malarza, Hirsza S. Od 1915 studiował w warszawskiej SSP pod kierunkiem Stanisława Lentza. Wystawiał od 1913 w TZSP, a od 1919 uczestniczył w wystawach artystów żydowskich w Warszawie (m.in. w Wystawie na Rzecz Towarzystwa Ochron dla Dzieci Wyznania Mojżeszowego, 1916), Białymstoku, Łodzi, Nowym Jorku (1921). Należał też do Koła Miłośników Teatru Żydowskiego, założonego przez D. Hermana (ok. 1915). Malował obrazy o tematyce żydowskiej ( Stary Żyd z księgą, Talmudysta, Sądny Dzień), pejzaże ( Stare domy w Kazimierzu, Klasztor reformatów, Fragmenty z Kazimierza, Zachód słońca), studia rodzajowe i portretowe ( Żyd, Krakowianka, Chasydzki chłopiec, Smutek), portrety ( Autoportret, Portret, braci, Portret sióstr) i martwe natury (większość prac prawdopodobnie zaginęła). Był autorem rysunkowych portretów wielu wybitnych przedstawicieli żydowskiego świata kultury (m.in. H. Berlewiego, A. Ostrzegi, N. Pryłuckiego, I. Singera, E. Kaganowskiego, S. Wagmana, I. Kamińskiej, Sz. An-Skiego) oraz okładek i ilustracji książkowych ( Di szmuglers [jid., Szmuglerzy] O. Warszawskiego, 1920), a także plakatów. Zachorowawszy na gruźlicę, w 1917 przenióśł się do Otwocka, gdzie zaprzyjaźnił się z An-Skim, który zainteresował go ideą tworzenia żydowskiego stylu narodowego w sztuce, co zaowocowało inspiracjami żydowską sztuką ludową, malarstwem synagogalnym itp., głównie w jego pracach graficznych. W 1919 S. został członkiem warszawskiego Zrzeszenia Artystów „Muza”. Jako ochotnik, służył w WP (1919-1920). Na pośmiertnej wystawie, zorganizowanej przez ŻTKSP (1923), zgromadzono kilkadziesiąt jego obrazów oraz kilkaset grafik i rysunków.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.