parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. „żydowskim Maupassantem” (1897 Warszawa – 1958 Paryż) – nowelista i powieściopisarz, tworzący w języku jidysz. Pochodził z żydowskiej rodziny rzemieślniczej. Uczył się rysunku. Ukończył ASP w Warszawie. Debiutował w 1910; współpracował z warszawską prasą w języku jidysz (m.in. z „Hajntem”), zwracając na siebie uwagę pierwszym cyklem nowel Mejdłech (jid., Dziewczęta), w których zawarł bogactwo kulturowe żydowskiej Warszawy – temat wiodący jego twórczości, oraz kolejnych cykli opowiadań np. o warszawskich ulicach, publikowanego w piśmie „Ilustrirte Woch” w latach 20. (stanowiącego podstawę polskiej edycji w tłum. S. Wygodzkiego – Warszawskie opowiadania, 1958). W okresie I wojny światowej w Odessie K. poznał wielu wybitnych literatów (m.in. Ch.N. Bialika). W 1920 powrócił do Polski. Pisarstwo K. odznacza się humorem, subtelnym wyczuciem ludzkiej psychiki, doskonałym opisem polskiego i żydowskiego drobnomieszczaństwa. Wydał tomy nowel: Tiren un fenster (Drzwi i okna, 1923), Lejb un łebn (Lejb i życie, 1928) i Figurn (Figury, 1937). Współpracował też z prasą polsko-żydowską (m.in. z: „Naszym Przeglądem”; „Ewą”). Czas II wojny światowej przetrwał w Związku Radzieckim. W 1946 powrócił do Polski; publikował wspomnienia i liczne opowiadania oraz rozprawy krytyczno-literackie. W 1949, zachowując polskie obywatelstwo, osiadł w Paryżu. Powstały w tym czasie m.in. powieści: autobiograficzna W ponurym mieszkaniu (nie wydana), A sztot baj der Wołge (jid., Miasto nad Wołgą, 1961). W 1951 w Paryżu ukazała się księga jubileuszowa K., a w 1956 książka Pojlisze jorn (Polskie lata). Jego nowele były tłumaczone na język białoruski, francuski, polski. Obok pisarstwa, K. uprawiał także malarstwo.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.