parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1853 Warszawa – 1935 tamże) – prawnik, działacz gospodarczy i społeczny; wnuk Zeliga N.; syn Henryka N.; bratanek Ludwika N. i Jakuba N.; brat Józefa Eryka N. (1854 [1855] – 1929); stryjeczny brat Edwarda N. i Władysława N. Po ukończeniu studiów prawniczych w Warszawie oraz dokształceniu się w dziedzinie ekonomii i odbyciu zagranicznej praktyki w bankowości podjął pracę w rodzinnym banku „S. Natanson i Synowie” (1878). Pełnił wiele funkcji w licznych organizacjach gospodarczych i społecznych: był członkiem zarządu Stowarzyszenia Subiektów Handlowych Wyznania Mojżeszowego i współorganizatorem kursów wieczorowych przy Szkole Realnej Samuela Dicksteina (1887), sędzią handlowym, członkiem – a od 1917 prezesem – Komitetu Giełdy Warszawskiej. Obok swego ojca i wuja, Ludwika, a także J.B. Blocha, A. Kraushara i Stanisława Krzemińskiego, należał do grona autorów memoriału Komitetu Giełdowego, jaki został złożony 17 III 1886 specjalnej Komisji w Warszawie (dotyczył on położenia Żydów w Królestwie Polskim oraz wyjaśniał związek między aktem ich równouprawnienia z 1862 a sytuacją w niektórych dziedzinach życia gospodarczego kraju; miał też uzasadnić niemożność wprowadzenia w Królestwie Polskim restrykcyjnego prawodawstwa wobec ludności żydowskiej, obowiązującego w Cesarstwie). Memoriał ten wzbudził znaczne napięcia w stosunkach polsko-żydowskich. N. był uważany za jednego z czołowych asymilatorów warszawskich. W grudniu 1916 wszedł w skład Tymczasowej Rady Stanu (od połowy 1917 jako wicedyrektor Departamentu Skarbu). Agitował legionistów za złożeniem przysięgi (por. Legiony Polskie). Po wojnie był czynny w tworzeniu prawa handlowego jako członek Komisji Ustawodawczej Prawa Handlowego przy Ministerstwie Sprawiedliwości. Był członkiem rady i zarządu Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów „Lewiatan”. Jako członek komisji przy Ministerstwie Skarbu, brał udział w reorganizacji giełdy polskiej. Był ostatnim z rodu N., który pozostał wierny wyznaniu mojżeszowemu do końca życia.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.