parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1820 Warszawa – 1895 tamże) – księgarz, wydawca, działacz gospodarczy i społeczny; najstarszy z synów Zeliga N.; brat Ludwika N. i Jakuba N.; ojciec Kazimierza N. i Józefa Eryka N. (1854 [1855] – 1929); stryj Edwarda N. i Władysława N. Uczył się w Szkole Rabinów w Warszawie i w gimnazjum. Po odbyciu praktyki księgarskiej otworzył księgarnię w Warszawie (sprzedawał też książki judaistyczne w różnych językach). Wydał okiło 170 pozycji oraz publikował czasopismo: „Tygodnik Lekarski” (1847-1867); „Przyjaciel Dzieci” (od 1861); prowadził też ekspedycję „Jutrzenki”. Księgarnię zamknął w 1868 i – wraz z bratem Jakubem – poświęcił się zarządzaniu bankiem „S. Natanson i Synowie”, założonym wspólnie z ojcem. Stało się to dla niego odskocznią do rozwinięcia działalności na różnych polach gospodarki krajowej (zarówno w dziedzinie operacji finansowych, jak i przemysłu czy ubezpieczeń). Był zwolennikiem asymilacji Żydów i reprezentował ugrupowanie asymilatorów, miedzy innymi sprawując opiekę nad gminnymi szkołami religijnymi (1861); w latach 70. XIX w. zasiadał w Zarządzie Gminy Starozakonnych w Warszawie oraz w komitecie budowy Wielkiej Synagogi na Tłomackiem. Był zdecydowanym przeciwnikiem ruchu syjonistycznego. Wraz z J.B. Blochem był autorem memoriału Komitetu Giełdowego, złożonego 17 III 1886 specjalnej, sekretnej Komisji, który dotyczył położenia Żydów w Królestwie Polskim oraz wyjaśniał związek między aktem równouprawnienia Żydów z 1862 a sytuacją w niektórych dziedzinach życia gospodarczego kraju; miał też uzasadnić niemożność wprowadzenia w Królestwie Polskim restrykcyjnego wobec Żydów prawodawstwa, jakie obowiązywało w Cesarstwie. Stwierdzenia zawarte w tym dokumencie wzbudziły znaczne napięcia w stosunkach polsko-żydowskich. Syn N., Józef Eryk, był nie tylko znanym finansistą, zasłużonym dla rozwoju polskiego cukrownictwa, ale też przyrodnikiem oraz aktywnym działaczem społecznym i oświatowym. I choć w zasadzie nie był związany z instytucjami żydowskimi, to jednak pozostał wierny judaizmowi.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.