parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(łac. forma hebr. imienia Jiszaj [Iszai], od: Isz JHWH = mąż [człowiek] JHWH) – zgodnie z tradycją biblijną, syn Obeda z pokolenia Judy, ojciec Dawida, wnuk Boaza i Moabitki Rut. Żył w Be(j)t-Lechem (Betlejem), gdzie posiadał ziemię i liczne stada. Miał siedmiu (1 Krn 2,13–17) lub ośmiu (1 Sm 17,12) synów. Wszyscy oni służyli u Saula w czasie wojny z Filistynami. Kiedy Stwórca odwrócił się od pierwszego monarchy Izraela, polecił prorokowi Samuelowi namaścić na przyszłego władcę syna Jessego. W czasie składania ofiary, ostatecznie, jako pomazaniec, został wskazany najmłodszy z braci, Dawid. W okresie związanych z tym prześladowań ze strony Saula, rodzina J. znalazła schronienie u króla Moabitów w Mispe, co zapewne wiązało się z pokrewieństwem z Rut. W sferze nadziei mesjańskich fundamentalną rolę odegrało proroctwo Izajasza, w którym zapowiedział on nadejście Mesjasza, jako „latorośli (różdżki) z pnia Jessego” (Iz 11,1–9). Czy J. żył jeszcze, kiedy jego syn objął tron – nie wiadomo. W hag(g)adzie i w midraszach jest przedstawiany przede wszystkim jako ojciec Dawida i protoplasta linii, z której wywodzić się będzie Mesjasz. Miał nawrócić swego teścia na wiarę Izraela, dodawać odwagi Dawidowi (m.in. przed walką z Goliatem), być wolnym od grzechu; śmierć – po przeżyciu 400 lat – spotkała go tylko dlatego, że wszyscy ludzie umierają. Według księgi Zohar, istniało niegdyś na świecie wielkie i wysokie drzewo, którego pień i korzeń były „prawdą”. Obed, ojciec J., udoskonaliwszy się (por. tik(k)un), odnowił jego korzeń, a J. „umocnił” i „utrwalił” gałęzie. Dawid znalazł więc już owo drzewo „odtworzone” (odnowione i wzmocnione). Dla chrześcijan J. jest także przodkiem Jezusa Chrystusa (Jezus z Nazaretu), a obrazem tego wywodu genealogicznego jest tzw. drzewo Jessego.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.