parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. – od tytułu swego dzieła – Jaawecem (1697 Altona – 1776 tamże) – rabin, autorytet w sferze halachy, uznawany za wybitnego uczonego; przeciwnik sabataizmu; jego nazwisko pochodzi od nazwy miasta Emden, w którym przez rok pełnił funkcję rabina. Był człowiekiem niezależnym, kryt. nastawionym wobec pilpulu oraz wielu obyczajów rozpowszechnionych wśród ówczesnych Żydów aszk., ale też wobec nadużyć w życiu społecznym (zwł. w samorządzie żydowskim). Jego gwałtowne wystąpienia polemiczne oraz opinia „burzyciela autorytetów” przysporzyły mu wielu wrogów. Toteż tylko raz piastował funkcje rabinackie w Emden (1728 [1729] – 1733). Propagował swe poglądy, m.in. dzięki prywatnej drukarni, którą w 1743 założył w Altonie. Opublikował 25 mniejszych i większych dzieł polemicznych oraz ok. 40 prac z dziedziny halachy. Jest autorem wielu dzieł religijnych, m.in.: komentarzy do Miszny pt. Lechem Szam(m)ajim (t. 1, 1728; t. 2., 1768); responsów Szeelat Jaawec (t. 1, 1738; t. 2, 1759); modlitewnika Seder ha-tefil(l)a (trzy części, 1745-1748; wielokrotnie potem wznawiany); oraz komentarzy do Szulchan Aruch (do części Orach Chajim), zatytułowanych Mor u-Keci'a (t. 1, 1761; t. 2, 1768). Dużą wagę miał wydany przezeń w kilku częściach modlitewnik, zaopatrzony w komentarze, znany pod tytułem Sid(d)ur Be(j)t Jaakow (1745-1748; wielokrotnie później wznawiany). Najgłośniejsze wystąpienia polemiczne E. związane były z jego sporem z J. ben N.N. Eibe(n)schützem, skłaniającym się ku sabataizmowi; w sekcie tej bowiem E. upatrywał wielkie zagrożenie dla judaizmu. W tym sporze wiele autorytetów, w tym liczni rabini z Polski, poparło Eibeschütza. Kontrowersje te doprowadziły E. do zajęcia się kabałą. Występował przeciw praktycznym jej zastosowaniom (m.in. przeciw amuletom używanym przez sabatajczyków). W dziele Mitpachat sfarim (1768) dokonał krytyki księgi Zohar, kwestionując jej antyczność, a więc i znaczenie sakralne. Także te poglądy wywołały w wielu kręgach gwałtowne oburzenie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.