parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Księga przykazań) – tytuł kilku dzieł zawierających kodyfikację, dotyczącą Sześciuset trzynastu nakazów i zakazów; są to: 1. dzieło Chafeca ben Jaclijacha (X w.), babil. uczonego, który prawdopodobnie był uczniem Saadji Gaona, będące jedną z pierwszych prac halachicznych, napisanych w języku arabskim oraz dotyczących umotywowania przykazań. Obejmowało ono nie tylko Sześćset trzynaście nakazów i zakazów, ale także część poświęconą przykazaniom rabinackim (por.: geze(j)ra, halacha; micwa). Cieszyło się wielkim uznaniem żydowskich uczonych, przede wszystkim w Hiszpanii, ale także we Francji i Niemczech. Nie dotrwało do naszych czasów. 2. dzieło Majmonidesa, opracowane przed podjęciem przez niego pracy nad Miszne Tora i stanowiące wstępny tom do tego kodeksu. Zawiera wyliczenie Sześciuset trzynastu nakazów i zakazów, wokół których został zbudowany cały kodeks, oraz analizę zasad, jakie wpłynęły na wpisanie ich do „rejestru” podstawowych praw judaizmu, tworząc z nich system czternastu logicznych pryncypiów. 3. dzieło zw. też Sefer ha-micwot lub Sefer micwot gadol (hebr., Wielka księga przykazań; akr. SeMaG), autorstwa Moszego ben Jaakowa z Coucy, tosafisty, który żył w XIII w., pozostające pod wpływem wspomnianej pracy Majmonidesa, zbierające tradycję ustną dotyczącą przykazań. Składa się ono z dwóch części – odnoszącej się do 365 zakazów oraz odnoszącej się do 248 nakazów. Doczekało się wielu komentarzy (m.in. S. Lurii) i wielokrotnie było wydawane, poczynając od 1480 (Rzym). 4. dzieło zwane też Sefer micwot katan (hebr., Mała księga przykazań; akr. SeMaK), autorstwa Icchaka ben Josefa z Corbeil, kodyfikatora, żyjącego w XIII w. Zostało napisane w 1277. Punktem wyjścia dla niego był wspomniany kodeks Mosze ben Jaakowa z Coucy, lecz było ono adresowane do szerokiego kręgu odbiorców. W związku z tym, autor tylko w niewielkim stopniu cytował źródła; dawał za to jasne formuły decyzji rabinackie oraz wplatał wątki moralizatorskie i hagadyczne. Dzieło to zdobyło wielu czytelników; znane jest z licznych odpisów rękopiśmiennych i wydań. (Por. też: Abraham ben Samuel Chasdaj; Heller Chaim; Kid(d)usz ha-Szem; Meisels Dow Ber; Płocki Meir Dan)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.