parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., sykl) – jednostka wagi srebra, przyjęta przez Żydów w okresie Machabeuszy, jako moneta. W Księdze Rodzaju (33,12-16) jest ona wymieniana przy określeniu sumy, za którą Abraham nabył miejsce na grób w Hebronie w Grocie Ojców. W Księdze Wyjścia (30,13) znajdujemy wzmiankę, że Mojżesz nałożył na Izraelitów pół sz. podatku na budowę Przybytku. Powrócono doń w okresie Drugiej Świątyni, jako do dobrowolnej opłaty rocznej, ściąganej od Żydów palest. i mieszkających w diasporze; dotyczące jej regulacje zawiera talmudyczny traktat Szkalim. Po zburzeniu Drugiej Świątyni (70 n.e.) opłata ta została zamieniona na obowiązkowy podatek rzymski, zw. fiscus Judaicus. Do koncepcji sz. powrócili syjoniści. Początkowo opłata była związana z uczestnictwem w tym ruchu i z udziałem w wyborach do Kongresu. Podczas I Światowego Kongresu Syjonistycznego w Bazylei (1897), pod nazwą sz. wprowadzono niewielką opłatę, mającą być wyrazem poparcia dla bazylejskiego programu i związków z ruchem. Z czasem jej zbieranie przerodziło się w wielką „akcję szeklową”. Na podstawie liczby wykupionych sz. syjoniści określali liczbę członków swego ruchu; jednak w wielu wypadkach nabycie ich było jedynie wyrazem poparcia dla samej idei palestyńskiej i nie musiało oznaczać formalnego wstąpienia do organizacji syjonistycznej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.