parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właśc. Szuł- un Kultur-Farband (jid., Związek Szkolny i Kulturalny) bądź Centralna Żydowska Organizacja Szkolno-Oświatowa „Szuł-Kułt” – żydowska organizacja oświatowa w Polsce, powstała w 1928 (z udziałem m.in. Sz. Asza, I. Schipera, A. Goldberga). Jej placówki miały charakter świecki, jidyszystyczno-hebrajski. Przedmioty ogólne wykładano w języku jidysz, natomiast judaistyczne – w języku hebrajskim, co miało stanowić wyraz „kultu dla narodowo-tradycyjnej przeszłości”. W programie edukacji łączono dostarczanie wiedzy ogólnej z przekazywaniem treści nt. tradycji i współczesnych problemów życia żydowskiego w ujęciu świeckim. Toteż pod tym względem najbliższy tej organizacji kierunek reprezentowało CISZO. Czasopisma wydawane przez CISZO były czytane przez pedagogów Sz.-K. i stanowiły dla nich naturalną trybunę wypowiedzi, choć równocześnie pragnęli oni widzieć w swej organizacji nawiązania do najważniejszych zdobyczy zarówno CISZO, jak i Tarbutu. W Sz.-K. dominowały wpływy PS-P i fołkistów. Działali w nim także liczni członkowie Ligi Pomocy Pracującym w Palestynie. Rozwój jego szkół, oparty na pomocy Jointu, załamał się w latach 30. XX w.: w roku szkolnym 1929/1930 Sz.-K. miał 52 szkoły powszechne i przedszkola z 6 519 wychowankami; a w 1934/1935 – już tylko 2 135 uczniów (1 818 w 7 szkołach powszechnych i 317 w innych placówkach, tj. w 6 przedszkolach i 3 szkołach popołudniowych). Podczas I Konferencji Krajowej Sz.-K. (1931) przyjęto m.in. program intensyfikacji działań w sferze oświaty pozaszkolnej. W 1938 27 oddziałów Sz.-K. prowadziło kursy wieczorowe dla 8 tys. słuchaczy; istniało 58 bibliotek i 17 tzw. uniwersytetów ludowych. Pod okupacją niem. środowiska związane z tą organizacją wzięły udział w tworzeniu tajnego nauczania. W getcie warsz. we wrześniu 1940 Sz.-K. (obok CISZO, Tarbutu, Chorewu i Be(j)t Jaakow) stworzył jeden z pięciu Patronatów, które utworzyły Komisję Porozumiewawczą, będącą namiastką inspektoratu szkolnego. Po wojnie program Sz.-K. stał się jednym z głównych wzorów, do których nawiązywano, tworząc placówki oświatowej pod egidą CKŻP.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.