parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid., wiernik; hebr. neeman) – w dawnej Rzeczpospolitej urzędnik gminy żydowskiej, ziemstwa, okregu lub członek senioratu Sejmu Żydów Korony (por. gminy żydowskie w Polsce; seniorat ziemski i okregowy). Zasadniczym zadaniem w. wszystkich trzech szczebli samorządu żydowskiego były sprawy finansowe. W poszczególnych gminach odmienne były zasady dotyczące liczby urzędujących w., np. w 1715 w kahale tykocińskim było ich pięciu, w tym dwóch „wyższych” i „średnich” oraz jeden „niższy”. Podział ten odpowiadał trójstopniowej strukturze społecznej ludności żydowskiej, składającej się z górnych warstw oraz pospólstwa i plebsu. W gminie lwowskiej w. nadzorował dochody kahalne i zastawy, wpisywał do pinkasu gminnego wszystkie dochody i wydatki gminy, a pod koniec roku składał sprawozdanie władzy kahalnej; był on zarazem trybunem lud., broniącym pospólstwo przed oligarchią kahalną; pilnował koszerności wina (por. prawa dotyczące żywności), rzetelności miar i wag; zatrudniał stróża nocnego; sprawował kontrolę nad stanem liczebnym gminy (okresowo sporządzał spisy ludności). W Krakowie w. sprawowali pieczę nad czystością ulic i spokojem w nocy. W. ziemscy i okregowi, wraz z marszałkiem terenowej administracji kahalnej, każdego roku podpisywali dyspartymenty (zestawienia) podatku pogłównego i przekazywali je do Skarbu Koronnego. Podobnie jak w. gminni, byli też kasjerami; wpłacali m.in. wspomniany podatek władzom skarbowym. Prowadzili oddzielne księgi rachunkowe, do których wpisywali roczne dochody i wydatki ziemstwa bądź okregu. Komisarz Skarbu Koronnego ustanowił specjalnego w. przy Trybunale Skarbowym w Radomiu dla reprezentowania interesów władz samorządu żydowskiego. W XVII i na pocz. XVIII w. w Koronie był tylko jeden w. Sejmu Żydów Korony. Wraz ze wzrostem liczby spraw podatkowych oraz powiększeniem się długów, zaczęto wybierać kilku w. Do 1743 kadencja w. sejmowego nie była konkretnie ustalona, w tymże roku Trybunał Skarbu Koronnego nakazał władzom Waadu wybierać w. sejmowego co cztery lata, tak jak i marszałka Sejmu Żydów Korony.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.