parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., kaznodzieja, l.mn. mag(g)idim; jid., maged) – wędrowny kaznodzieja, darszan, który wykładał Prawo, przeważnie w oparciu o hagadyczne i ludowe legendy, podejmował publiczne dysputy religijne; gminny kaznodzieja w synagodze, łączący niekiedy tę funkcję z godnością rabina. W okresie talmudycznym magidim (darszanim) stanowili odrębną klasę społeczną uczonych-interpretatorów Prawa. Od czasu gaonów, aż po wieki średnie, najczęściej w sobotnie popołudnia, objaśniali oni tekst biblijny, przypadający na dany tydzień, używając przy tym miejscowego języka, zrozumiałego dla wszystkich żydowskich mieszkańców danego miasta. Wędrowni kaznodzieje, będący najczęściej uczonymi bez stałej posady zajmowali ważne miejsce w życiu społeczności żydowskiej: umacniali wiarę, nieśli nadzieję, zapowiadali zmiany w położeniu ludu Izraela (nadejście Mesjasza), grozili konsekwencjami, mogącymi wyniknąć z nieprzestrzegania Prawa (tzw. mochichim = kaznodzieje-moraliści; l.p. mochijach). Kabaliści nazywali Magidem niebiańskiego posłannika (hebrajski, Meszul(l)ach), a zarazem opiekuna, który objawiał im boskie misteria, ukryte w Torze (według J. ben E. Karo, Magid był niebiańskim uosobieniem ducha Miszny i Szechiny). W sabataizmie tytuł m. nadawano prorokom, zwiastującym bliskie zbawienie. W chasydyzmie tytuł ten nosili najwybitniejsi cadycy, między innymi Baal Szem Tow i Dow Ber z Międzyrzecza (zob. też: Magid z Dubna; Magid z Kielm; Magid z Kępna; Magid z Kozienic, Magid ze Słucka, Magid ze Złoczowa). W epoce oświecenia żydowskiego pojawił się nowy typ m. – kaznodziei „postępowego”, którego nazywano matifem (hebr., mat(t)if = kaznodzieja, osoba prawiąca morały) lub z niemieckiego – folksrednerem (niem., Volksredner = wygłaszający kazania, zazwyczaj w języku niemieckim). (Por. też baal t(e)szuwa)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.