parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. para aduma) – niepokalanie czerwona (ruda) krowa (jałówka), która nie zaznała jarzma; zabijana i spalana, by po zmieszaniu jej popiołów z wodą źródlaną uzyskać „wodę oddzielenia”, służącą do oczyszczania ludzi i przedmiotów, które utraciły czystość rytualną, wskutek kontaktu ze zwłokami. Czyniono to poza obozowiskiem w okr. wędrówki przez pustynię, a następnie poza Świątynią Jerozolimską, siedmiokrotnie pryskając jej krwią w kierunku Namiotu Spotkania bądź miejsca, zwanego Świętym Świętych. Według Miszny, uboju j.cz. miał dokonywać arcykapłan. Oczyszczenie winno nastąpić trzeciego lub siódmego dnia po „utracie czystości”. Osoby uczestniczące we wszystkich etapach przygotowania „wody oddzielenia” stawały się nieczyste, aż do wieczora, i musiały dokonać oczyszczenia (np. poprzez wypranie odzieży). Opis obrzędów związanych z j.cz. zawierają biblijna Księga Liczb (19) oraz traktat talmudyczny Para. Generalnie uważa się, że są one jednym z niezrozumiałych obrzędów biblijnych. Istnieje wiele wątków interpretacji ich znaczenia, np. sugestia, iż jest to element przebłagania za grzech złotego cielca (por. grzech). Kolor czerwony (rudy) wiązano z grzechem i światem demonów, bądź z krwią – symbolem życia; zaś wykorzystywanie samicy – w przeciwieństwie do ofiar – z symboliką nowego życia. Toteż rabini uważali j.cz. za oczyszczające „ofiarowanie grzechu”, zaś kabaliści (m.in. za księgą Zohar) – za ograniczenie „drugiej [demonicznej i satanicznej] strony” (por. sitra achra). Według Miszny, obrzęd związany z j.cz., od czasów Mojżesza do zburzenia Drugiej Świątyni (70 n.e.) odbył się siedem bądź dziewięć razy, toteż poniechano go wśród Żydów w III w. n.e. (wśród Samarytan dopiero w XV w.). Zgodnie z tradycją, ostatni raz ma go dokonać Mesjasz w czasach mesjańskich, bądź sam Bóg będzie sprawował oczyszczenie Izraela. Pozostałością i wspomnieniem tego obrzędu jest Szabat Para.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.