parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
określenie stosowane w odniesieniu do osób, próbujących powiązać teologię i obrzędowość chrześcijańską z teologią i obrzędowością żydowską. Na ogół odrzucali i dogmat o Trójcy Świętej, negowali boskość Jezusa z Nazaretu i rezygnowali z części obrzędów chrześcijańskich. Za podstawę wiary uważali ST, a NT traktowali jako źródło mniejszej wagi. Świętowali sobotę (szabat) i obserwowali inne święta żydowski; często przestrzegali zasad koszerności (kaszer; prawa dotyczące żywności; trefa), a niekiedy nawet obrzezywali się (obrzezanie). Zjawisko judaizowania było częstym efektem wnikliwej lektury Biblii, spotęgowanym kontaktami z żydowskimi uczonymi w Piśmie. Na Rusi, w Nowogrodzie j. ujawnili się w 1471, a synody kościoła prawosławnego w 1491 i 1504 uznały ich za heretyków i nakazały karać śmiercią. W Polsce pierwsi j. pojawili się w 1. poł. XVI w. (Katarzyna Weiglowa z Krakowa – przed 1529, Ambroży z Mławy – w 1534; Fiszel Mojżesz). Reformacyjne ożywienie religijne, a szczególnie rozwój arianizmu, sprzyjało postępom judaizantyzmu. W l. 70. XVI w. znaczącym skupiskiem j. był Lublin; byli oni też liczni na Litwie, Białorusi, Podlasiu i Ukrainie. Kres ich istnieniu przyniosły zarówno postępy kontrreformacji, jak i wrogi stosunek kościołów protestanckich. U schyłku XVIII w. j. pojawili się na południu Rosji. Po długich prześladowaniach, dopiero w 1905 uzyskali wolność wyznania. Obecnie, główne judaizujące środowiska, to chrześc. syjoniści w Japonii oraz – przyjmujące zasady judaizmu (w wersji ortodoksyjnej lub karaimskiej) – grupy czarnych mieszkańców Stanów Zjednoczonych, głoszących swe pokrewieństwo z Falaszami.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.