parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1480 – [1541] 1542 Kazimierz pod Krakowem) – doktor medycyny i sztuk wyzwolonych, lekarz i rabin krakowski, oskarżony o sprzyjanie sekcie judaizantów; wnuk Mojżesza F. i Racheli F. Dzięki swej babce i rodzicom, Franczkowi F. i Chwałce (Falce), serwitorom króla Zygmunta I Starego miał ułatwiony dostęp do dworu królewskiego. W 1521 monarcha uwolnił go, z powodu biegłości w sztuce lekarskiej, od płacenia tzw. podatków żydowskich. Przed 1528 F. ożenił się z Esterą, dwórką królowej Bony. Po śmierci wuja F. – Aszera Lemla, rabina tzw. polskiej gminy żydowskiej w Kazimierzu pod Krakowem, król w 1532 mianował go na to stanowisko, zwalniając jednocześnie od płacenia podatków zwyczajnych i nadzwyczajnych. Wywołało to sprzeciw ze strony tzw. czeskiej gminy żydowskiej. Spór między obiema gminami rozstrzygnął Zygmunt Stary aktem z października 1535, w którym – uwzględniając niezwykłą biegłość F. w Prawie Mojżeszowym oraz sztuce lekarskiej – powtórnie uwolnił go od wszelkich podatków i poddał wyłącznie sądownictwu monarchy. Ustanowił też bardzo wysoką karę za nieprzestrzeganie tego zarządzenia. W grudniu 1541 król rozszerzył znacznie władzę F., mianując go – wspólnie z rabinem lubel., S.S. Szachną – rabinem generalnym w Małopolsce i na Rusi. Ich władza rozpościerała się na województwa: krakowskie, sandomierskie, lubelskie, ruskie, bełskie i ziemię chełmską. Monarcha nadał obu rabinom prawo sądzenia i karania Żydów za występki religijne, włącznie z prawem rzucania na nich klątwy (cherem). F. utrzymał się na nowym stanowisku zaledwie kilka miesięcy. Wkrótce po nominacji został oskarżony o sprzyjanie sekcie judaizantów i o współudział w nawracaniu chrześcijan na wiarę mojżeszową; poddany torturom, po uwolnieniu z więzienia, na skutek zadanych cierpień, zmarł.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.