parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Chanoch) – tytuł serii apokryficznych dzieł literackich ( apokryfy i pseudoepigrafy) o charakterze apokaliptycznym, związanych z postacią Henocha. Niewątpliwie wywarły one wpływ na inne apokryfy ( Księga Jubileuszy, Testamenty dwunastu patriarchów, Apokalipsa Abrahama, Testament Mojżesza i inne). 1. H.K. etiopska jest znakomitym przykładem mesjanizmu żydowskiego z okresu Drugiej Świątyni (por. Mesjasz). Oryginał został spisany w języku hebrajskim lub aramejskim, jednak zachował się w całości jedynie w języku etiopskim; znane są nadto fragmenty tej księgi w języku greckim oraz, odnalezione w Qumran, fragmenty aramejskie. Stanowi ona kompilację rozmaitych legend i wizji. Zawiera opowieść o Henochu, który wędrując przez wszechświat, ogląda Gan Eden i Gehennę, słońce i gwiazdy. Jego wizje senne przepowiadają potop oraz losy Izraela, aż do czasów machabejskich (II w. p.n.e.; Machabeusze), a także nadejście Sprawiedliwego, zbudowanie nowej Świątyni i Sąd Ostateczny. 2. H.K. hebrajska zachowana (w 12 rękopisach) w Sefer he(j)chalot, zw. Księgą pałaców; znana też pod nazwą Księga rabiego Iszmaela, arcykapłana lub Wyniesienie Metatrona. Została spisana w języku hebrajsko-misznaickim (być może była tłumaczona z języka aramejskiego); nie miała jednego autora, lecz stanowi literacki zbiór opowieści z kilku okresów historycznych (poł. II w. p.n.e. – V/VI w. n.e.), połączonych w całość. Poświęcona jest widzeniu rabiego Iszmaela ben Eliszy (który w niebiosach dowiedział się, że jest Henochem); zawiera również historię świata od jego początków, aż do końca. 3. H.K. słowiańska z X/XI w., o niejasnym pochodzeniu (pojawiały się hipotezy na temat istnienia nieznanej żydowskiej sekty), zachowana jedynie w języku staro-cerkiewno-słowiańskim (tłumaczona z języka greckiego), wykazująca wpływy doktryny chrześcijańskiej. W dwóch recenzjach opisuje podróż Henocha przez siedem niebios; zawiera też informacje na temat życia jego następców; kończy ją opowieść o narodzinach Melchizedeka. H.K. weszła do kanonu ksiąg świętych tylko w Kościele etiopskim.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.