parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid.; hebr. szochet) – wykwalifikowany specjalista dokonujący uboju rytualnego, zaliczany do grupy religijnej funkcjonariuszy gminy. Musiał on – przed dopuszczeniem do sprawowania swej funkcji – spełnić wiele szczegółowych warunków. Winien być człowiekiem religijnym, znanym z pobożności i wiedzy talmud., drobiazgowo przestrzegającym prawa religijnego i szanującym tradycje rabiniczne (stąd wykluczenie karaimów i innowierców), nienagannie prowadzącym się i nie nadużywającym alkoholu; powinien też posiadać in. kwalifikacje moralne, jak np. łagodność itp., oraz zdrowotne (np. wykluczeni byli głuchoniemi i niesprawni umysłowo); powinien też być sprawny manualnie (w tym zachowywać delikatny i wrażliwy dotyk; stąd także wykluczenie osób w wieku podeszłym, którym drżą ręce). Zgodnie ze zwyczajem, musiał mieć ukończone co najmniej 18 lat oraz posiadać odpowiednią znajomość rzeczy, albowiem do jego obowiązków należało nie tylko zgodne z przepisami rytuału zabicie zwierzęcia bądź ptaka, ale także zbadanie zabitej sztuki i stwierdzenie, czy ze względu na jej stan zdrowia (także poprawność budowy anatomicznej) może być uznana za koszerną ( kaszer; trefa; prawa dotyczące żywności). W związku z tym, przyszły sz. musiał uzyskać ordynację od rel. autorytetu, szanowanego w danej społeczności (rabina), potwierdzoną specjalnym dyplomem (zw. kabala). Drogą do tego było: odbycie praktyki; zdanie egzaminu ze znajomości praw związanych ze szchitą; samodzielne wykonanie (pod nadzorem) trzech rzezi rytualnych. Poza tym, ciążył na nim obowiązek powtarzania wymienionych przepisów nie rzadziej niż co 30 dni. Jeszcze tosafiści dopuszczali możliwość sprawowania funkcji sz. przez kobiety. Ostatecznie wykluczyła to decyzja J. ben E. Karo, zawarta w dziele Szulchan Aruch (część Jore Dea 1,1). (Zob. też: bodek; koszerne [podatek]; Schor Aleksander Sender ben Efraim Zalman)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.