parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. be(j)ca; jid. bejce) – w wielu kulturach, także w żydowskiej, jest symbolem życia, nieśmiertelności oraz wiedzy tajemnej; było ono pożywieniem (por. prawa dotyczące żywności) oraz potrawą świąteczną (por. Be(j)ca); w przepisach halachicznych występowało również jako miara wielkości (np. wielkości etrogu czy ilości chleba, z której należy odjąć część, zwaną chal(l)a). Było ono symbolem żałoby i pocieszenia w niej, bowiem okrągły kształt cienkiej skorupki chroniącej nowe życie, przywodzi na myśl cykl egzystencji w tym świecie, jak i samą jej kruchość. Zgodnie z zaleceniem zawartym w dziele Jore Dea, j. należy do tradycyjnego menu seudat hawraa, tj. posiłku po pogrzebie. J. są także symbolem (znakiem) żałoby po zburzonej Świątyni Jerozolimskiej oraz po ofierze, składanej w niej niegdyś w święto Pesach. Z tego powodu jada się j. w Tisza be-Aw oraz podczas sederu. Sederowe pieczone (dawniej w popiele) j. nawiązują do symboliki wiosny i odradzania się przyrody. Także podczas tej ceremonialnej uczty, na specjalnym talerzu (por. sederowe naczynia) umieszcza się j., którego się nie spożywa. Jest ono symbolem ofiary, zw. chagiga. Biel j., będąca znakiem czystości oraz jego związek z życiem i odrodzeniem, powodowała, że postrzegano w nim dobry omen. Wśród Żydów aszkenazyjskich, żyjących w Europie Wschodniej, w tym na terenach byłej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, istniało przekonanie, że zjedzenie j. w czasie sederu przynosi spełnienie życzeń. Z tego względu, podczas tego posiłku, podawano talerz pieczonych jaj. W okresie święta Pesach w ogóle spożywano dużą liczbę jaj. Wielu Żydów uważało, że z wyżej wymienionych względów te, które posiadają ciemną skorupkę, mają mniejszą wartość, toteż często miały one znacznie niższą cenę niż białe. Twierdzono też, że ich jedzenie wzmaga siły witalne i zwiększa płodność.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.