parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1821 Międzyrzec Podlaski – 1889 Lwów) – rabin i kaznodzieja we Lwowie; ojciec Natana L.; teść A. Sochaczewskiego i B. Goldmana. Pochodził z rodziny chasydzkiego kupca z Międzyrzeca Podlaskiego. W wieku kilkunastu lat wyjechał wraz z rodziną do Amsterdamu. Studia religijne odbywał w Hanowerze, gdzie związał się z ruchem haskali. Świeckie studia podjął na uniwersytecie w Pradze i w Berlinie. Od 1844 był kaznodzieją i dyrektorem prywatnej szkoły w słowackim miasteczku Liptowski Mikułasz, a od 1856 – w Buczowicach na Morawach. L. zabiegał o przeniesienie na ziemie polskie; od stycznia 1863 został kaznodzieją w lwowskim Deutsch Israelitisches Bethaus oraz nauczycielem religii mojżeszowej w wyższych klasach gimnazjalnych i urzędnikiem stanu cywilnego dla ludności żydowskiej. Interesował się filozofią religii ( Skizze des Vortrags über die Elemente einer Universalreligion im Judentum, 1888); był czynny w stowarzyszeniu Szomer Israel; od 1867 wchodził w skład Rady Miejskiej miasta Lwowa; kandydował także w wyborach do Sejmu Krajowego. Solidaryzował się z liberalnym kierunkiem centralistów austriackich; głosił potrzebę zrównania praw społecznych i religijnych wszystkich mieszkańców kraju. W 1883 wstąpił do stowarzyszenia Agudat Achim, zachowując wciąż poprawne stosunki z ortodoksami żydowskimi. Za jego czasów, lwowska Synagoga Postępowa rozkwitła. L. rozwijał działalność charytatywną. W 1877 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Koroną, a w 1885 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa. Oprócz działalności religijnej i pedagogicznej, L. zajmował się także twórczością poetycką; wydał zbiór wierszy Jüdische Klänge (Brünn 1862), zaś pośmiertnie w Wiedniu ukazał się zbiór jego tłumaczeń pt. Abu Hassans Lieder nach Jehuda Halevi (1894). Po śmierci L. ustanowiono stypendium jego imienia dla kandydatów na rabinów, doskonale władających językiem polskim ( L. sam nie nauczył się do końca życia dobrze mówić po polsku); wmurowano też tablice ku jego pamięci w synagogach Lwowa i Marienbadu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.