parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Strażnik Izraela) – stowarzyszenie o orientacji niemieckiej-liberalnej, które pojawiło się w Galicji w 1868-1869, wraz z ożywieniem politycznym, jakie ogarnęło kręgi żydowskie po wprowadzeniu reform w 1867, w wyniku których powstała monarchia austro-węgierska; rozwijało ono swą działalność w 2. poł. XIX w., skłaniając się ku asymilacji do kultury niemieckiej. Jego zwolennicy, wywodzący się przede wszystkim z warstw oświeconych (por. haskala) i spośród bogatego kupiectwa, zasiadali w lwowskiej radzie miejskiej i w zarządzie tamtejszej gminy. Wśród założycieli Sz.I. byli: Filip Mansch, Rubin Bierer i Józef Kohn. Przez 35 lat (1869-1904) wydawali oni dwutygodnik w języku niemieckim „Der Israelit”, który miał szerzyć wiedzę wśród mas żydowskich i uczynić z nich obywateli świadomych swych praw. Obok niego ukazywał się też dwutygodnik w języku polskim „Izraelita” (1884-1886). Z inicjatywy Sz.I., podczas wyborów do parlamentu wiedeńskiego w 1873, powstał blok żydowsko-ruski, który zdobył trzy mandaty żydowskie (Oswald Hoenigsmann, Joachim Landau i H. Mieses oraz N.R. von Kallir, delegowany przez Izbę Handlowo-Przemysłową z Brodów). Ale ta taktyka została odrzucona przez inteligencję żydowską ciążącą do polskości. Żydowsy działacze, zwłaszcza ci, którzy ukończyli polskie szkoły, założyli konkurencyjną organizację pod nazwą Dorsze(j) Szalom (hebr., Pragnący Pokoju), przeciwstawiającą proaustriackiemu programowi dążenie do uzyskania przez Galicję autonomii i związaną z kulturą polską. Opowiadali się oni za przystąpieniem posłów żydowskich w Wiedniu do Koła Polskiego. Wydawali pismo „Ugoda”, w którym nawoływano do asymilacji do kultury polskiej. W 1878 Sz.I. zwołał zjazd gmin żyd. do Lwowa, na który przybyli przedstawiciele 26 największych skupisk żydowskich. Uchwalono wówczas statut wzorowy dla gmin, postanowiono założyć seminarium rabinackie i stworzyć stałą komisję dla dalszych prac organizacyjnych. Postanowienia te wywołały jednak przeciwdziałanie ortodoksji, która w 1882 zorganizowała konferencję we Lwowie, ogłaszając projekt własnego statutu, oraz utworzyła organizację. (Zob. też: Horowitz Edler von Samuel; Machzike(j) ha-Dat)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.