parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1871 Malin, Ukraina – 1957 Izrael) – uczony, badacz chasydyzmu i mistycyzmu. Studiował na dworach cadyków w Malinie i Czarnobylu. Uległszy wpływom haskali, ok. 1890 osiadł w Berdyczowie i zaczął samodzielnie zdobywać wiedzę świecką. Swe rozprawy w języku hebrajskim, potem także w języku niemieckim, publikował od 1895. Wkrótce potem zaczął wydawać własny rocznik naukowy „Ha-Goren” (t. 1-10, 1898-1928), którego tomy 1-8 ukazały się w Berdyczowie, a 9-10 – w Berlinie. Po pogromach 1905-1906 na Ukrainie wyjechał jako delegat na VIII Światowy Kongres Syjonistyczny (1907) i pozostał na Zachodzie. Mieszkał m.in. w Niemczech i Szwajcarii. Współpracował z niemiecką Encyklopedia Judaica. W 1938 osiadł na stałe w Tel Awiwie. Początkowo zajmował się postaciami wielkich rabinów, w tym pochodzących z Polski. Później pragnął zebrać tę ostatnią część swego dorobku w serii Le-korot ha-rabanut (hebr., Do dziejów rabinatu), z której ukazał się t. 1 w Warszawie w 1911. Następnie uwagę swą skupił w znacznym stopniu na dziejach chasydyzmu, poświęcając studia stanowiące kompilacje źródłowe, m.in. Nachumowi z Czarnobyla (1907), Baal Szem Towowi (1909), Nachmanowi z Bracławia (1910) i innym. Zbiorem biogramów chasydów była także jego monumentalna praca Ha-chasidut we-ha-chasidim (hebr., Chasydyzm i chasydzi, t. 1-4, 1922), która miała wiele wydań. Później także napisał wiele studiów na temat żydowskiego mistycyzmu, w tym o Nachmanie z Bracławia (1923), o Dow Berze z Międzyrzecza (1927), oraz poświeconych nurtom religijno-mistycznym wśród Żydów polskich w XVI-XVII w. (1914). Podejmowane przez niego na przełomie pierwszej dekady XX w. próby snucia paraleli między ortodoksją rabiniczną a chasydyzmem, wywołały gwałtowne polemiki. Jako samouk, H. bywa uważany za epigona ruchu Wissenschaft des Judentums, co wynika z poziomu jego opracowań i reprezentatywnego wyboru źródeł. Z drugiej strony, przywiązywanie dużej wagi do biografistyki, ograniczenie własnych analiz i komentarzy oraz krytyki źródłowej zdaje się czynić zeń potomka monografistyki hebrajskiej, który wszedł do świata profesjonalnej nauki (por. monografiści hebrajscy).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.