parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
według opowieści hagadyczne, cudowne źródło, które towarzyszyło Izraelitom w czasie ich wędrówki przez pustynię; jego nazwa pochodziła stąd, że uważano, iż dar ten uchodźcy z Egiptu zawdzięczali zasługom Miriam. Źrodło miało powstać po tym, jak Mojżesz uderzył laską w skałę i wytrysnęła z niej woda. Owa skała przybrała formę okrągłego głazu z licznymi otworami (z nich sączyła się bądź tryskała woda), który toczył się za wędrującymi i wraz z nimi zatrzymywał się; wyznaczał miejsce rozbicia obozu. W czasie postoju zawsze znajdował się naprzeciwko Namiotu Spotkania i w pobliżu namiotu Mojżesza. Woda ze Ź.M. miała wiele cudownych właściwości (w tym lecznicze), smak wina, mleka lub miodu, a także zapach wonności. Ź.M. towarzyszyły też liczne cudowne znaki. Dostarczało wody nie tylko samym Izraelitom, ale również nawadniało okolice ich obozu, dzięki czemu rośliny wydawały wspaniałe owoce. Po śmierci Miriam, przed wejściem Izraelitów do Ziemi Obiecanej, Ź.M. zniknęło. Zostało ukryte w Jeziorze Galilejskim. Według kabalistów, miało ono uszlachetniać człowieka pijącego z niego wodę oraz umożliwiać przenikanie tajemnic kabalistycznych (I. Luria miał podać kubek takiej wody do wypicia Ch. Witalowi). W erze mesjańskiej Prorok Eliasz ma przywrócić Ź.M. Izraelowi. (Zob. też studnia)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.