parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1240 Saragossa – po 1291 [1292?] Barcelona) – hiszpański mistyk i kabalista. Młodość spędził w Tudeli. Mając lat 20, wyruszył na poszukiwanie rzeki Sambation. Był w Grecji i we Włoszech, gdzie miał studiować filozofię, lecz porzucił ją dla kabały. W prowadzonych przez siebie badaniach stosował m.in. gematrię. Studia nad dziełem Sefer Jecira doprowadziły go do rozwinięcia tzw. kabały profetycznej – nowej szkoły mistycznej, noszącej hebr. nazwę chochmat ha-ceruf (mądrość kojarzenia [połączenia]), opartej na kontemplacji liter alfabetu hebrajskiego, której najwyższym stopniem było wejście w ekstazę i dojście do doskonałej harmonii, dzięki konfiguracji liter Imienia Bożego. Ustaliwszy początek ery mesjańskiej na rok 1290, w 1280 postanowił nawrócić papieża Mikołaja III na judaizm. Tylko nagła śmierć głowy Kościoła rzymskokatolickiego ocaliła A. od stosu. Jego późniejsze przepowiednie dotyczące rychłego końca świata i twierdzenia, jakoby posiadł „ducha Bożego”, zostały poddane surowej krytyce przez wiele ówczesnych autorytetów. Koniec życia uczony spędził w Hiszpanii, gdzie m.in. w 1285-1291 napisał dwie rozprawy kabalistyczne Sefer ha-ot (hebr., Księga litery [znaku]) i Imre(j) szefer (hebr., Piękne słowa). A. był autorem ok. 26 dzieł; m.in. komentarza do More Newuchim Majmonidesa, któremu przypisywał tendencje mistyczne, uważając własne dzieła – stanowiące kombinację pierwiastków ezoterycznych i racjonalistycznych – za kontynuację myśli Majmonidesa. Tylko niewielka część spuścizny A. jest znana i doczekała się wydania. Uczony ten wywarł wielki wpływ na późniejszych kabalistów, zwłaszcza ze szkoły w Safed. Jako reprezentant trendu ekstatycznego, uważany też był za jednego z tych myślicieli, którzy przyczynili się do powstania tzw. kabały praktycznej, związanej z „cudotwórstwem” i mistyką, która bywa zaliczana do źródeł chasydyzmu zainicjowanego przez Baal Szem Towa. Pod wpływem A. pozostawał J. Gikatilla. (Zob. też: kabała ekstatyczno-profetyczna; kabała luriańska; Spira Natan ben Szlomo).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.