parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1812 Jasinówka k. Białegostoku – 1888 Wilno) – wydawca, księgarz; litwak; ojciec Bernarda G.; skoligacony przez małżeństwo syna z rabinem B. Loewensteinem. W młodości odebrał tradycyjne wykształcenie religijne. W Warszawie zamieszkał w 1837. Przeobraziwszy się w maskila, został cenzorem ksiąg hebrajskich przy warszawskim Komitecie Cenzury. Zwrócił na siebie uwagę władz, publikując w języku hebrajskim i polskim. Elegię na zgon Cesarza Mikołaja Pawłowicza (1855) oraz Hymn w dniu Świętej koronacji Cesarza Aleksandra II (1856). Z polecenia J. Tugendholda, został mianowany nauczycielem Talmudu w IV klasie Szkoły Rabinów w Warszawie (1856). Dodatkowo pracował jako zecer w drukarni S. Orgelbranda; prawdopodobnie to on namówił swego pryncypała do wydania TB (przedsięwzięcie to przyniosło wydawcy wielki sukces). W tym czasie czterej synowie G., związani ze wspomnianą Szkołą Rabinów, brali żywy udział w kołach samokształceniowych i wydarzeniach przybliżających wybuch powstania styczniowego. Także sam G. uczestniczył w nich, podejmując działalność w Wydziale Prasy Rządu Narodowego. Był autorem odezw kierowanych do ludności żydowskiej, m.in. Do Braci Polaków Mojżeszowego Zakonu, wydanej 22 VI 1863 po polsku i hebrajsku. Jego synowie wzięli udział w walkach powstańczych (jeden z nich, Ignacy, poległ pod Podośćcem). W okresie popowstaniowym G. otworzył własną, dobrze wyposażoną drukarnię; publikował książki (w tym hebrajskie księgi religijne), czasopisma i druki akcydensowe; sam napisał wiele wstępów oraz komentarzy do wydawanych dzieł; pisywał też utwory poetyckie oraz obszerne nekrologi do prasy hebrajskiej. Prowadził księgarnię przy ul. Gęsiej. Na ewolucję jego postawy wskazuje fakt, że przedsiębiorstwo to tłoczyło zarówno nakłady „Izraelity”, jak i „Warszojer Jidisze Cajtung”. Ukoronowaniem tej skomplikowanej drogi życiowej było podjęcie przez G. publikacji, pod własną redakcją, Ha-Eszkol (hebr., Grono, Kiść) – pierwszej w dziejach alfabetycznej encyklopedii powszechnej w języku hebrajskim. Przedsięwzięcie to przerwała rychła śmierć twórcy, po ukazaniu się zaledwie 6 zeszytów, zawierających 766 kolumn (do hasła „Austria” włącznie).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.