parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
([1803, 1804] 1807 [1808, ok. 1815] Wilno – 1893 tamże) – twórca popularnej literatury jidysz; jako jeden z pierwszych autorów zainteresował się folklorem żydowskim. Był synem wileń. kantora. W dzieciństwie otrzymał wykształcenie religijne. W czasie pobytu w Nieświeżu, dzięki pomocy księdza i miejscowych maskili, opanował język niemiecki oraz tzw. nauki świeckie. Był pedagogiem; wspierał dążenia władz do przeprowadzenia reformy szkolnej (występował w tej sprawie do ministra oświaty Siergieja Uwarowa). Pracę literacką podjął ok. 1838, zaczynając od opowiadań w języku hebrajskim (pierwsze opublikował w 1848). Był autorem ponad 300 opowiadań; wprowadził do literatury jidysz wątki sentymentalne i realistyczne, opowieści historyczne i teksty satyryczne. Część z nich była przekładami i swobodnymi adaptacjami dzieł innych autorów. D. był jednym z pierwszych maskili potrafiących wpleść w interesujące fabularnie opowiadanie wątki dydaktyczne, utrzymane w duchu haskali. W 1864 podpisał kontrakt z wileńskim wydawnictwem Rommów na pisanie tygodniowo 48-stronicowej noweli. Rozeszła się ona w blisko 100 tys. egzemplarzy. Głoszenie haseł postępu i konieczności przeprowadzenia głębokich reform w życiu żydowskim, łączył z umiłowaniem folkloru i głęboką znajomością życia prostych ludzi. Był także autorem dwóch zbiorów anegdot żydowskich. Nie krył przywiązania do tradycji religijnej (m.in. pisał o Hagadzie Pesachowej i stworzył popularną wersję Szulchan Aruch). Jego pamflety, które w swoim czasie miały szeroki rezonans w społeczności żydowskiej, nie zachowały się. Wybór dzieł D. wydał S. Niger w 1954.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.