parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1893 – [1942?] 1943 Majdanek) – historyk, znawca epoki hellenistycznej, rektor Instytutu Nauk Judaistycznych w Warszawie, gdzie wykładał literaturę midraszową oraz literaturę Żydów w epoce grecko-rzymskiej; działacz Keren Kaj(j)emet le-Israel. Był absolwentem UJ i Hochschule für die Wissenschaft des Judentums w Berlinie. Piastował m.in. funkcje inspektora przedmiotów judaistycznych żydowskich szkół społecznych oraz wiceprezesa, a od 1937 – prezesa Związku Pisarzy i Dziennikarzy Hebrajskich w Polsce (od 1937 był jego prezesem). Wziął udział w polemice z prof. UW, Tadeuszem Zielińskim, w związku z jego książką Hellenizm i judaizm. Podczas wojny znalazł się w getcie warszawskim. Pracował w Judenracie, kierował seminarium nauczycielskim oraz wygłaszał prelekcje na seminariach organizowanych przez organizacje młodzieżowe He-Chaluc, Ha-Szomer ha-Cair, a także brał udział w wielu imprezach hebraistycznych. Współkierował organizacją Tkuma. Kiedy Niemcy rozpoczęli akcję wysiedlania Żydów z getta, znalazł zatrudnienie w biurze szopu Schultza. Najpierw zginęła rodzina S., wywieziona do Treblinki (żona , Rachela , była zasłużoną działaczką CENTOS-u). S., załamany, zrezygnował z możliwości ukrycia się po tzw. aryjskiej stronie. Po ostatniej akcji likwidacyjnej został wywieziony do Trawnik, gdzie – mimo straszliwych warunków – próbował organizować życie naukowe; wygłaszał wykłady i prelekcje, m.in. poświęcone T. Herzlowi, z okazji rocznicy rocznicy wysiedlenia z Warszawy. Według E. Ringelbluma, S. został wywieziony do Lublina, skąd 5 XI 1942 deportowano go na Majdanek i tam rozstrzelano. S. ogłosił m.in. prace: Judaizm i hellenizm (1929); De Flavii Josephi arte narrandi (1931); Filon z Aleksandrii (1931); Józef Flawiusz, Autobiografia (w j. hebr. 1932); Higiena społeczna w epoce Talmudu (1933).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.