parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1784 [1792? 1793? 1794 1798?] – 1858 Warszawa) – księgarz i wydawca warszawski; samouk, jeden z najbardziej światłych Żydów swojej epoki; znawca literatury hebrajskiej, polskiej, francuskiej i niemieckiej; syn przybyłego z Niemiec Emanuela Majera G.; brat Natana G.; ojciec Maksymiliana i Michała G. Od ok. 1830 prowadził samodzielną działalność wydawniczą (wydał ok. 50 pozycji w języku polskim, niemieckim i rosyjskim). W 1834 założył księgarnię w Warszawie oraz – na mocy porozumienia z KRSWiD Królestwa Polskiego – czytelnię publiczną (1838). Był zwolennikiem haskali i emancypacji Żydów; w l. 20 XIX w. uczestniczył w pracach nad rządowymi projektami reform życia żydowskiego, gorąco popierał ideę utworzenia Szkoły Rabinów w Warszawie. Pełnił wiele honorowych funkcji w Dozorze Bóżniczym (był jego sekretarzem w 1822–1823 oraz w 1833–1838; członkiem w 1845–1858); pełnił też funkcję sekretarza Izby Doradczej Komitetu Starozakonnych w Królestwie Polskim (od 1825), obrońcy duchownego przy Sądzie Apelacyjnym i przy Sądzie Najwyższej Instancji (od 1826); był członkiem Gwardii Narodowej podczas powstania listopadowego (1830), a w 1835 członkiem deputacji miasta Warszawy dla złożenia carowi hołdu. Od lat 40. XIX w. czynił starania o uzyskanie przywileju tzw. poczesnego obywatelstwa, który otrzymał w 1855. On sam do końca życia pozostał wierny judaizmowi; spośród jego dzieci tylko córka zmieniła wyznanie. Od 1856 w firmie G. pracował jego zięć, S. Lewenthal, który wkrótce przejął jej prowadzenie. G. opublikował m.in. kilka książek poświęconych Warszawie (w języku polskim i francuskim Przewodnik warszawski na rok 1826;... 1827;... 1829); tłumaczył Hymn i modlitwę w dniu koronacji... Mikołaja I autorstwa Abrahama Sterna (1829); napisał głośną, wydaną anonimowo broszurę Rzut oka na stan Izraelitów w Polsce (1831); własnym sumptem wydał słownik rosyjsko-polski, opracowany przez Dmitrija N. Uszakowa. Został pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.