parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(Ilii); Menasze Iljer (1767 Smorgonie – 1831 Ilja na Wileńszczyźnie) – ortodoksyjny rabin o skrajnie postępowych poglądach, talmudysta, prekursor haskali. Wykształcenie talmudyczne, uzyskane w domu ojca, uzupełniał jako samouk (matematyka, mechanika, języki). Należał do kręgu, związanego z Wielkim Gaonem Wileńskim. Doszedł do przekonania, że komentarze do Talmudu często odchodzą od ścisłego wykładu tekstu, a część nakazów Szulchan Aruch nie ma podstawy w Prawie. Uznany za heretyka, ledwie uszedł przed klątwą rabinów. Wyruszył do Berlina, lecz dotarł tylko do Królewca. Później wędrował jako prywatny nauczyciel po ziemiach kresowych, wcielonych do Rosji (por. strefa osiadłości) i Galicji. Poznał maskili galicyjskich (w tym N. Krochmala), a także zaprzyjaźnił się z Z. ben B. Szneurem z Ladów, co sprowadziło nań niechęć misnagdów. W 1827 został rabinem w Ilji. Po roku ustąpił z tego stanowiska, nie mogąc pogodzić się z okrucieństwem poboru kantonistów. Prześladowany przez przeciwników, miał trudności z publikowaniem dzieł, pozbawionych aprobaty rabinów (często bywały one palone jako księgi heretyckie). W Peszer dawar (hebrajski, Sens słowa, 1807) zajął się problemem ograniczeń religijno-obyczajowych, ciążących na życiu żydowskim. Opowiadał się za „produktywizacją” Żydów, występując między innymi przeciwko zwyczajowi utrzymywania młodych ludzi przez teściów. Jeszcze większe oburzenie wśród ortodoksów wywołało jego dzieło Alfe(j) Menasze (cz. 1, 1822; cz. 2 wydał jego wnuk w 1905), w którym dowodził, że Prawo, wykładane przez rabinów, winno ulegać przemianom, wraz ze zmianami uwarunkowań zewnętrznych. Do myśli M. ben J. z I. nawiązywali w XIX wieku maskile litewscy. (Por. judaizm reformowany)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.