parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. b(e)rachot = padnięcie na kolana, uklęknięcie, l.p. bracha; jid. broches, l.p. broche) – krótkie formuły pochwalne lub dziękczynne, odmawiane zarówno w liturgii publicznej, jak i indywidualnie. Zgodnie z tradycją rabinacką, wprowadzono je na początku okresu Drugiej Świątyni, a do III w. n.e. utrwaliły się ich ostateczne wersje. Rabi Meir (II w.) utrzymywał, że obowiązkiem każdego mężczyzny jest odmówienie stu b. dziennie. Wszystkie zaczynają się od słów Baruch At(t)a Adonaj… (hebr., Bądź błogosławiony, Panie mój). B. można podzielić na cztery grupy: 1. związane z liturgią; odmawiane przed modlitwą lub po jej zakończeniu, albo też zarówno przed, jak i po niej; jeśli b. wypowiadane jest na początku modlitwy – brzmi …Elohe(j)nu, Melech ha-Olam… (hebr., Boże nasz, Królu Wszechświata…); 2. tzw. błogosławieństwa micw (hebr. Birchot ha-micwot), odmawiane przed wypełnieniem jakiegoś obowiązku religijnego, np. przed założeniem filakterii lub dęciem w róg (szofar) itp. (jedynym wyjątkiem są , zapalanie świec i mycie rąk, gdyż b. odmawia się dopiero po odbyciu tej czynności); 3. związane z jakąś przyjemnością, np. wąchaniem zapachu kwiatów lub kadzidła, odmawiane też przed lub po jedzeniu i piciu; 4. dziękczynne i pochwalne, odmawiane po zaobserwowaniu pewnych naturalnych zjawisk przyrodniczych (np. grzmotu, błyskawicy, tęczy), a także po spotkaniu wielkiego uczonego, otrzymaniu dobrych lub złych wieści, uratowaniu się z opresji (Błogosławieństwo gomel) itd. Istnienie i odmawianie b. na prawie każdą okoliczność stało się specyficzną filozofią życia. Zwykłe, codzienne czynności, takie jak wstawanie, ubieranie się, czy jedzenie, poprzez odmawianie b. nabrały rel. znaczenia, zmieniając całe życie religijne Żydów w służbę Bożą. (Zob. też: Ahawa Raba; Ahawat Olam; Al ha-nis(s)im; Balaam; Baruch ha-ba; Baruch sze-amar; B(e)rachot; Birkat ha-minim; Birkat ha-zim(m)un; Birkat szewa; Błogosławieństwa poranne; Błogosławieństwa haftary; Błogosławieństwa zaręczynowe; Błogosławieństwo kapłańskie; Błogosławieństwo księżyca; Błogosławieństwo Megil(l)i; Błogosławieństwo słońca; Błogosławieństwo świec; Błogosławieństwo Tory; brakteaty; Cur Israel; Geul(l)a; Ha-tow we-ha-metiw; K(e)dusza; Kid(d)usz; Malchujot; netilat jadajim; reguła prawej ręki; Sze-hechejanu; Szewa b(e)rachot; Szmone esre(j); Szofarot; Zichronot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.