parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(aram., wersy [frazy] pieśni) – w rytuale aszkenazyjskim nazwa zbioru tekstów, recytowanych zaraz po błogosławieństwach podczas modlitwy porannej ( szacharit) oraz po błogosławieństwach poprzedzających Bar(e)chu (hebr., Błogosławcie [Boga]) – formułę, będącą zwyczajowym zaproszeniem do modlitwy w synagodze, w czasie modłów publicznych rano i wieczorem (oraz wypowiadaną przez wezwanego do czytania Tory). W rytuale sefardyjskim nazwą tą określa się zmirot. Podstawę zbioru stanowią wersy zaczerpnięte głównie z Psalmów (od 145 do 150), a zakończenie – fragment Pieśni dziękczynnej Mojżesza (a właściwie Wj 14,30 – 15,18). Poza tym, do P. de-z. włączane są liczne inne cytaty z tekstów biblijnych. Podczas szabatów i świąt dodaje się do nich Psalmy 19, 34, 90, 91, 135, 136, 33, 93. Przypuszcza się, że całość tych tekstów ukształtowała się jako część rytuału świątynnego i potem zeń ewoluowała. Choć w Talmudzie omawiany zbiór nie jest jeszcze wspominany, wiadomo, że w czasie kiedy Talmud formował się, pobożni wierni odmawiali tekst P. de-z. lub zbliżony do niego zbiór hymnów. Utwory wchodzące w skład P. de-z. głoszą chwałę Stwórcy i mogą być recytowane także bez potrzebnego quorum ( minjan), bowiem służą jako wstęp do modlitwy, podnosząc ducha człowieka przed odmawianiem Szma Israel i Szmone esre(j). W rycie aszkenazyjskim modlący się śpiewają na głos tylko początkowe lub końcowe wersy P. de-z., pozostałe odmawiają po cichu. Wedle interpretacji rabinicznej, uzasadnienie recytowania P. de-z. opiera się na zaleceniu talmudycznym, iż należy najpierw błogosławić Pana, a dopiero potem zwracać się do Niego z prośbami ( B(e)rachot 32a). Uważa się, że Rabi Meir z Rothenburga w XIII w. wprowadził P. de.-z., jako wstęp do publicznych modłów porannych.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.