parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr.; jid. zmires) – pieśni biesiadne śpiewane w szabat. Wzmianki o zwyczaju śpiewania psalmów i hymnów przy stole można już znaleźć w kilku traktatach Talmudu i w midraszach. W XVI w. kabaliści w Safed, a szczególnie I. Luria, śpiewali w piątkowe wieczory podczas posiłku specjalne pieśni, wyrażające radość z nadejścia Królowej Szabat (hebr. Szabat ha-Malka) i witające aniołów, którzy towarzyszą powracającym z synagogi. Z. tworzą wersy zaczerpnięte z BH, hag(g)ady, midraszy i księgi Zohar. Pisali je w różnych czasach kabaliści i rabini, przeznaczając dla zwykłych ludzi, którzy nie są w stanie prowadzić przy stole uczonych dysput o Biblii i Talmudzie, a chcą przywołać słowa Tory. Śpiewa się je do tradycyjnej melodii, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Do najbardziej popularnych należą: 1. hymn JaH (JHWH) Ribon (JaH Olam = Pan, Władca [Świata]), napisany w języku aramejskim przez poetę, Israela Najara (1555-1628), kabalistę z Safed, autora zbioru 346 pieśni, wydanych pt. Zmirot Israel (hebr., Pieśni Izraela) w końcu XVI w., śpiewany zarówno w środowiskach chasydzkich, jak i aszkenazyjskich; 2. Ha-Mawdil, prawdopodobnie autorstwa Izaaka ben Judy ibn Gaj(j)ata z Hiszpanii (XI w.); 3. Cur mi-szelo…, nieznanego autora; 4. Jom ze le-Israel… (hebr., Dzień ten jest dla [ludu] Izraela…), napisany w języku hebrajskim, w którym pojawia się idea duszy dodatkowej, przypisywany I. Lurii; 5. Ki eszmera szabat (hebr., Jeśli przestrzegam [strzegę] szabatu), pisany akrostychem, tworzącym imię „Abraham”, przeznaczony na sobotę rano, przypisywany Abrahamowi ibn Ezrze (XI/XII w.), śpiewany zarówno przez Żydów aszkenazyjskich, jak i sefardyjskich; 6. Baruch El Eljon (hebr., Błogosławiony Pan Najwyższy), napisany przez rabiego Barucha ben Szmuela z Moguncji (XIII w.). (Zob. też: chawura; szalosz seudot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.