parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Morejnu ha-Raw Meir ESz (hebr., Nasz Nauczyciel [Pan] Rabi Meir ESz) bądź – przy użyciu akronimu od tego określenia – MAHARAM ESz ( ESz = alef + szin, skrót używany przez Żydów, oznaczający nazwę miasta, a zarazem nazwisko, Eisenstadt we wsch. Austrii) (ok. 1670 – 1744 Eisenstadt, współcz. Kismarton) – rabin, autorytet halachiczny. Wykształcony w Polsce, uważany był za przedstawiciela litewskiej szkoły w naukach talmudycznych. Pełnił funkcję daj(j)ana w Sochaczewie, potem kolejno: był rabinem w Szydłowcu; sprawował urząd rosz jesziwy w Wormacji, rabina w Prośnicy (Prossnitz, Prostejov) na Morawach, rabina Eisenstadt oraz „sześciu gmin”, gdzie założył jesziwę, która przyciągała studentów nawet z odległych stron. Podległą sobie gminę w Eisenstadt uczynił znanym i promieniujący szeroko ośrodkiem religijności. Był poważanym autorytetem moralnym i halachicznym; otrzymywał zapytania z wielu krajów; nie wahał się też np. potępić gry w karty, nawet w święta Chanuka i Purim. Opublikował m.in.: responsy i Panim Meirot (cz. 1-4, 1715-1739; nowele talmudyczne); Or ha-ganuz (1766), nowele do traktatu Ketubot i niektórych partii Jore Dea. Ponadto jego homiletyczny komentarz do Pięcioksięgu został wydany wraz z komentarzem jego wnuka, pod wspólnym tytułem Meore(j) ESz (1766).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.