parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Sprawiedliwi wśród Narodów Świata (hebr. chaside(j) um(m)ot ha-olam = dosł.: pobożni wśród narodów świata; jidysz chside-umes-haojlem) – termin rabiniczny, określający sprawiedliwych nie-Żydów. Pojawia się on w midraszach. Jego rozwinięciem jest stwierdzenie zawarte w Tosefcie, iż będą oni mieli udział w Przyszłym Świecie ( Olam ha-Ba). Dwukrotnie potwierdził to Majmonides, uznający, że nadające im tę rangę przestrzeganie praw Noachidów ma swe źródło w wierze, która pochodzi z boskiego natchnienia. W średniow. literaturze rabinicznej koncepcja s.w.n.ś. została rozwinięta. W Sefer ha-Zohar znalazła się również wskazówka, że na ów status zasługują nie-Żydzi, którzy nie nienawidzą ludu Izraela i sprawiedliwie odnoszą się do jego członków. Po II wojnie światowej zaczęto używać określenia s.w.n.ś. w stosunku do osób, które udzielały pomocy Żydom w Europie w okr. Holokaustu. W 1953 parlament izraelski uchwalił ustawę, którą został utworzony Instytut Jad wa-Szem (Yad Vashem), mający za jedno ze swych zadań upamiętnianie sprawiedliwych. W tym celu powołano komisję pod przewodem sędziego izraelskiego Sądu Najwyższego, mającą badać związane z tym materiały, która ustaliła, że tytuł honorowy S.w.N.Ś. będą otrzymywać osoby, udzielające pomocy Żydom z pobudek humanitarnych, z narażeniem własnego życia. W ramach Jad wa-Szem powołano też departament do spraw S.w.N.Ś. Od 1963 przyznawany jest medal, opatrzony zaczerpniętą z Talmudu dewizą: „Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat”. Sam tytuł S.w.N.Ś. upoważnia do zasadzenia drzewka oliwnego w Jerozolimie w tzw. Alei Sprawiedliwych. Poprawka z 1985 do ustawy z 1953 umożliwia nadanie honorowego obywatelstwa Izraela wyróżnionym osobom. Przeszło trzecią część ogólnej liczby osób, które otrzymały tytuł S.w.N.Ś., stanowią obywatele państwa polskiego w granicach z 1939 (por. Polskie Towarzystwo Sprawiedliwych wśród Narodów Świata). Do 1967, tj. do czasu zerwania stosunków dyplomatycznych między PRL a Izraelem, wnioski o odznaczenie Polaków tym tytułem przygotowywała ambasada izraelska w Warszawie ( przedstawicielstwo Izraela w Polsce). Później nastąpiła dziesięcioletnia przerwa, po której w 1978 przybyła do Polski delegacja Jad wa-Szem w celu wręczenia tytułów i medali. W 1979 przygotowaniem wniosków zajął się ŻIH, w którym od 1982 istnieje odrębny Dział Odznaczeń Yad Vashem.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.