parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. ezra = pomoc, wsparcie) – 1. forma imienia, znanego także w greckim brzmieniu Ezdrasz; 2. nazwa wielu towarzystw i organizacji syjonistycznych; nawiązywała do tradycji, związanej z powrotem Żydów do ojczyzny, bowiem Ezdrasz był przywódcą grupy wygnańców, która w 458 p.n.e. powróciła z niewoli babilońskiej. Już w okresie protosyjonistycznym nosiło ją towarzystwo, powstałe w Niemczech w 1884, którego celem było wspieranie żydowskich osadników-rolników w Palestynie; dysponowało ono własnym funduszem kolonizacyjnym. Nazwę tę nosiło także wiele innych organizacji syjonistycznych (por. np. Ben-Gurion). 3. młodzieżowy ruch ortodoksyjny (por. judaizm ortodoksyjny), zainicjowany przez grupę żydowskich studentów w Niemczech w 1919, nawiązujący w swej nazwie do Ezdrasza, twórcy Wielkiego Zgromadzenia oraz tego, który na prośbę ludu odczytywał i objaśniał zapomnianą już przez wielu Torę. Ruch ten, przejmując rozmaite formy pracy od współczesnych sobie organizacji młodzieżowych (obozy letnie, strój organizacyjny, dyskusje itp.), stawiał sobie za cel wprowadzenie „całkowicie żydowskiej edukacji”. To założenie wśród członków E. w Polsce bywało realizowane także poprzez podejmowanie studiów w jesziwach polskich i litewskich. W latach 30. XX w. ruch ten zaczął się zbliżać do religijnego syjonizmu. Katalizatorem tego procesu było zagrożenie ze strony nazizmu. Obecnie ruch ten istnieje w Izraelu, gdzie ma własne kibuce, a także w Argentynie, Anglii, Francji, Holandii, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. 4. nazwa biblioteki w Krakowie, założonej w 1899 przez stowarzyszenie, zorganizowane przez rabina O. Thona. Mieściła się w gmachu gminy żydowskiej. Posiadała cenny zbiór starych dzieł rabinackich i czasopism judaistycznych; w okresie międzywojennym była najmniejszą pośród ważnych bibliotek judaistycznych. Po I wojnie światowej jej rozwój został zahamowany ze względu na brak funduszy. W jej zbiorach znajdowało się ok. 6 tys. tomów, ale był to bardzo starannie dobrany księgozbiór. E. stała się placówką wzorcową dla całej sieci bibliotek syjonistycznych.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.