parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1886 Bobrujsk – 1956 Tel Awiw) – poeta tworzący w języku hebrajskim. Był synem maskila. Debiutował przekładem wiersza S. Fruga z języka rosyjskiego dla pisma „Gan Szaaszuim” (hebr., Ogród Zabaw). W 1902 wydał utwór Sichat resisim, ale pierwszym jego dużym osiągnięciem był poemat Be(j)n ha-szmaszot, opublikowany w almanachu „Luach Achi'asef”. Sz. związał się z ruchem rewolucyjnym i od 1906 pisał w języku jidysz. Represjonowany, nie dopuszczony do studiów, w 1909 wyjechał do Palestyny. Tam poznał A.D. Gordona i J.Ch. Brennera. Po rocznym pobycie swoje wrażenia opublikował w piśmie „Ha-Zman”. W 1911-1914 studiował na uniwersytetach w Berlinie, Heidelbergu i Würzburgu. W 1911 wydał zbiór wierszy Jeszimon (hebr., Pustynia), a potem Sar u-d(e)mama (hebr., Książę i cisza, Warszawa 1912). Tuż przed I wojną światową powrócił do Rosji. Rewolucję spędził w Moskwie, gdzie był sekretarzem redakcji pisma „Ha-Am” (hebr., Naród). Tłumaczył L. Tołstoja, M. Lermontowa i A. Puszkina. W 1921 przyjechał do Palestyny i napisał dzieło o rewolucji Mi-midbar le-midbar (hebr., Z pustyni na pustynię) oraz poematy Eszet Ij(j)ow (hebr., Żona Hioba) i Be-wate(j) ha-nechaszim (hebr., W gnieździe żmij). Od 1925 w Tel Awiwie wykładał w szkole średniej literaturę. Pisał idylle, poematy, utwory satyr. z życia codziennego, jak również pamflety przeciw brytyjskim władzom mandatowym. Sz. uważany jest za głównego piewcę drugiej alij(j)i i ciężkiej pracy pionierów w Palestynie. Z czasem, obok pogodniejszych nut w jego poezji zaczął pojawiać się ton niepokoju, związany z poczuciem zagrożenia ze strony Arabów, a później – z głębokim przeżyciem Holokaustu. Poeta był m.in. przewodniczącym Akademii Języka Hebrajskiego (hebr. Waad ha-Laszon ha-Iwrit) i Związku Pisarzy Hebrajskich; laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym im. Ch.N. Bialika oraz izraelskiej nagrody państwowej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.