parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1856 Trojanow, Rosja – 1922 Degania, Palestyna) – przywódca ideologiczny w Palestynie podczas tzw. drugiej alij(j)i; pisarz, który przyczynił się do rozwoju języka hebrajskiego i literatury hebrajskiej; patron nurtu chalucowego w ruchu syjonistycznym (He-Chaluc). Otrzymał tradycyjne wychowanie, u prywatnych nauczycieli uczył się języka hebrajskiego, zaś samodzielnie – języka rosyjskiego i przedmiotów świeckich. Po uznaniu go za niezdolnego do służby wojskowej i zawarciu związku małżeńskiego, rozpoczął pracę w majątku barona Józefa Günzburga, a jednocześnie brał udział w działalności edukacyjnej. Po fali pogromów w Rosji, począwszy od 1881, uznał, że nadzieje na integrację Żydów z resztą społeczeństwa nie mogą się spełnić. Rozwiązanie kwestii żydowskich widział w emigracji Żydów. Nie identyfikował się w pełni z ruchem syjon., wątpiąc w możliwość pełnej realizacji jego haseł. W 1904 osiadł w Palestynie, gdzie pracował jako robotnik rolny, mimo że nigdy wcześniej nie pracował fizycznie. Publikował artykuły w czasopiśmie „Ha-Poel ha-Cair” (hebr., Młody Robotnik). Stworzył filozofię, określaną jako „religia pracy”. Idealizował pracę, szczególnie na roli, która – jak twierdził – pozwalała odkryć wartości żydowskie i uniwersalne. Pozostawał pod wpływem koncepcji L. Tołstoja; pracę fizyczną uważał za podstawę ludzkiej egzystencji. Twierdził, że ludzie winni powrócić do natury, właśnie poprzez tę pracę, ziemia zaś powinna być własnością wspólnoty. Był przeciwnikiem marksizmu, uważając go za produkt kapitalistycznego społeczeństwa. G. został delegatem na Światowy Kongres Syjonistyczny w 1913 i konferencję Ha-Poel ha-Cair w 1920. Nigdy jednak nie interesowała go działalność polityczna. Jego imię przyjął ruch młodzieżowy Gordonia.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.