parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właściwie Szlomo ben Jehoszua (1754 Suchowybór koło Miru – 1800 Nieder-Siegersdorf, współcześnie Zebrzydów na Śląsku) – filozof, literat. Pochodził z ortodoksyjnego środowiska żydowskich arendarzy ( arenda), gospodarujących w dobrach radziwiłowskich. Jego ojciec utracił swe stanowisko po wygranym procesie z dzierżawcą dóbr; został mełamedem w Nieświeżu, któremu pomagał syn. M. zdobywał tradycyjną wiedzę religijną pod kierunkiem ojca oraz w jesziwach litewskich, między innymi w Mirze ( jesziwa w Mirze). W wieku 12 lat został ożeniony. Był wędrownym nauczycielem i znachorem. Przełom w jego życiu miał nastąpić pod wpływem lektury More(j) newuchim Majmonidesa. Przez pewien czas przebywał też wśród chasydów Dow Bera z Międzyrzecza. Na koniec porzucił żonę i opuścił Litwę. Po krótkim pobycie w Królewcu i Poznaniu, gdzie dojrzewał jego krytyczny stosunek do tradycyjnego judaizmu, udał się do Berlina (1778) i wszedł w środowisko zwolenników haskali. Wykształcenie świeckie zdobywał pod opieką M. Mendels(s)ohna. Konflikty z kolejnymi protektorami, osamotnienie i bieda zmuszały go do nieustannych zmian miejsca zamieszkania (między innymi Amsterdam, Hamburg, Wrocław). Mimo tragicznego losu i wielu lat spędzonych poza granicami Rzeczpospolitej, twierdził: „Jestem polskim Żydem, rodowitym Polakiem”. Dzieła filozoficzne Immanuela Kanta, a zwłaszcza Krytyka czystego rozumu, zainspirowały go do napisania pracy Versuch über die Transcendentalphilosophie (Berlin 1790), którą dedykował królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. Poza tym opublikował kilka prac krytyczno-filozoficznych, między innymi: Philosoph, Bialorushisches Wörterbuch oder Beleuchtung der wichtigen Gegenstände der Philosophie (Berlin 1791); Kritische Untersuchungen über den menschlichen Geist (Lipsk 1797); oraz komentarz do Chibat ha-more – części More(j) newuchim Majmonidesa (Berlin 1791). Wielką popularność zyskała jego Lebensgeschichte (Berlin 1792-1793; wydanie polskie: Autobiografia, 1913 w tłumaczeniu L. Belmonta), w której przedstawił wizerunek Żydów polskich na tle przemian społecznych i kulturalnych w XVIII wieku. Ortodoksi pogrzebali go jako „odszczepieńca” pod ogrodzeniem cmentarza. Jego twórczość filozoficzna została zebrana w Gesammelte Werke (t. 1-6, 1965-1976).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.