parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. też m.in. – od tytułu swego dzieła – Cemachem Cedekiem, a poźniej Cemachem Cedekiem Pierwszym (hebr. Cemach Cedek ha-Riszon) (ok. 1600 Kraków – 1661 Nikolsburg, współcz. Mikulov) – rabin. Był wychowankiem krakowskiej jesziwy, uczniem Joela ben Samuela Serkesa z Krakowa i Abrahama Joszuy Heszela (1654-1663). Potem prowadził w Krakowie własną szkołę talmudyczną oraz był jednym z daj(j)anów krakowskiej gminy żydowskiej. Od 1630 uczestniczył w zjazdach Sejmu Czterech Ziem[stw] w Lublinie i w Jarosławiu. W 1636, w związku z panującą na ziemiach polskich zarazą i wojnami, przeniósł się na Morawy i został rabinem w Kremzir (Kremnica), a w 1646 – w Prossnitz (Prostějov) i w 1648 – w Nikolsburgu. Od 1650, aż do śmierci, był naczelnym rabinem całych Moraw. Także w tym okresie kierował własną, bardzo znaną, jesziwą. Przez dłuższy czas gościł u niego zbiegły z Krakowa przed Szwedami dawny nauczyciel K., uczony i rabin krakowski, A.J. ben J. Heszel. K. był autorem przepisów, które regulowały działalność morawskich gmin aż do 1848. Cieszył się sławą znakomitego uczonego, reprezentanta złotego okresu nauki talmudycznej w Polsce. Za życia wydał jedynie zbiór responsów, pt. Cemach Cedek, uważany za klasyczne dzieło tego gatunku (wielokrotnie wznawiane). Wiele miejsca poświęcił w nim zagadnieniom szczególnie ważnym dla Żydów w okresie Wojny Trzydziestoletniej (w tym agunom i organizacji gminnej). Po nim, stanowisko naczelnego rabina Moraw piastowali kolejno: jego uczeń z okresu krakowskiego i zięć, Gerszon Aszkenazi (zm. 1693 Metz) oraz syn, Arie Juda Lejb (zm. 1684), który wydał dzieło Cemach Cedek, wraz ze swymi uzupełnieniami (Amsterdam 1675). W 1884 w Warszawie ukazał się przypisywany K. komentarz do Pięcioksięgu, pt. Pi cad(d)ik (hebr., Usta sprawiedliwego).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.